يحيى ابن زكريا مى‌گويد: زكريا گفت خداوندا از سوى خودت جانشينى (فرزندى) به من ببخش تا از من و خاندان يعقوب ارث ببرد". [1] اما كسانى كه معتقدند" ارث" در اينجا همان ارث معنوى است به قرائنى كه در خود آيه، يا خارج از آن است تمسك جسته‌اند مانند:

1- بعيد به نظر مى‌رسد كه پيامبر بزرگى همچون زكريا در آن سن و سال، مشغله فكرى مهمى از ناحيه وارثان ثروتش داشته باشد، به خصوص اينكه بعد از ذكريا جمله" يَرِثُنِي وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ‌" اين جمله را اضافه ميكند وَ اجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا:" خداوندا او را مورد رضايت خويش قرار ده" و بدون شك اين جمله اشاره به صفات معنوى آن وارث است.

2- در آيات آينده وقتى كه خدا بشارت تولد يحيى را به او مى‌دهد مقامات معنوى عظيم از جمله مقام نبوت را براى او ذكر مى‌كند.

3- در سوره آل عمران آيه 39 هنگامى كه انگيزه زكريا را براى تقاضاى فرزند شرح مى‌دهد اشاره مى‌كند: او زمانى به اين فكر افتاد كه مقامات مريم را مشاهده كرد كه به لطف پروردگار غذاهاى بهشتى در برابر محراب عبادتش نمايان مى‌شد. (هُنالِكَ دَعا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعاءِ).

4- در پاره‌اى از احاديث از پيامبر ص مطلبى نقل شده كه تاييد ميكند ارث در اينجا اشاره به جنبه معنوى است، خلاصه حديث چنين است: امام صادق از پيامبر ص نقل مى‌كند عيسى بن مريم ع از كنار قبرى گذشت كه صاحب آن در عذاب بود، سال آينده نيز عبورش از آنجا افتاد ملاحظه كرد كه صاحب قبر در عذاب نيست، از پروردگارش در اين زمينه سؤال كرد، وحى الهى به او فرستاده شد كه صاحب اين قبر فرزند صالحى داشته است جاده‌اى را اصلاح كرده‌

[1] نور الثقلين جلد 3 صفحه 324