مِنْ عِبادِنا:" ما كتاب آسمانى را به بندگان برگزيده خود به ارث منتقل كرديم" به خاطر قرائنى است كه در اينگونه موارد وجود دارد.

به علاوه از پاره‌اى از روايات استفاده مى‌شود كه در آن زمان بنى اسرائيل هدايا و نذور فراوانى براى" احبار" (علماى يهود) مى‌آوردند، و زكريا رئيس احبار بود. [1] از اين گذشته همسر زكريا كه از دودمان سليمان بن داود بود، با توجه به وضع مالى فوق العاده سليمان و داود، اموالى را به ارث برده بود.

زكريا از اين بيم داشت اين اموال به دست افراد ناصالح و فرصت طلب و زراندوز، يا فاسق و فاجر بيفتد و خود منشا فسادى در جامعه گردد.

لذا از پروردگار خويش تقاضاى فرزند صالحى كرد تا بر اين اموال نظارت كند و آنها را در بهترين راه مصرف نمايد.

روايت معروفى كه از فاطمه زهرا ع دختر پاك پيامبر اسلام ص نقل شده كه براى گرفتن فدك در برابر خليفه اول به آيه فوق استدلال كرد خود شاهد ديگرى بر اين مدعى است.

مرحوم طبرسى در كتاب" احتجاج" از بانوى اسلام ع چنين نقل مى‌كند:

هنگامى كه خليفه اول تصميم گرفت فدك را از فاطمه ع منع كند و اين سخن به بانوى اسلام رسيد نزد او آمد و چنين گفت: اى ابو بكر!

ا فى كتاب اللَّه ان ترث اباك و لا ارث ابى لقد جئت شيئا فريا! ا فعلى عمد تركتم كتاب اللَّه و نبذتموه وراء ظهوركم؟ اذ يقول فيما اقتص من خبر يحيى بن زكريا:

" اذ قال رب‌ فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا يَرِثُنِي وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ‌"

:" آيا در كتاب خدا است كه تو از پدرت ارث ببرى و من نبرم؟ چيز عجيبى است! آيا عمدا كتاب خدا را ترك گفته‌ايد و پشت سر افكنده‌ايد؟ در آنجا كه در داستان‌

[1] نور الثقلين جلد 3 صفحه 323