غير از آن دو گروه سابق يافت كه هيچ سخنى را نمى‌فهميدند" (حَتَّى إِذا بَلَغَ بَيْنَ السَّدَّيْنِ وَجَدَ مِنْ دُونِهِما قَوْماً لا يَكادُونَ يَفْقَهُونَ قَوْلًا).

اشاره به اينكه او به يك منطقه كوهستانى رسيد و در آنجا جمعيتى (غير از دو جمعيتى كه در شرق و غرب يافته بود) مشاهده كرد كه از نظر تمدن در سطح بسيار پائينى بودند، چرا كه يكى از روشنترين نشانه‌هاى تمدن انسانى، همان سخن گفتن او است.

بعضى نيز اين احتمال را داده‌اند كه منظور از جمله" لا يَكادُونَ يَفْقَهُونَ قَوْلًا" اين نيست كه آنها به زبانهاى معروف آشنا نبودند، بلكه آنها محتواى سخن را درك نمى‌كردند، يعنى از نظر فكرى بسيار عقب مانده بودند.

در اينكه اين دو كوه كجا بوده- همانند ساير جنبه‌هاى تاريخى و جغرافيايى اين سرگذشت- در پايان بحث تفسيرى سخن خواهيم گفت.

اين گفتار آنها، با اينكه حد اقل زبان ذو القرنين را نمى‌فهميدند ممكن است از طريق علامت و اشاره بوده باشد، و يا لغت بسيار ناقصى كه نمى‌توان آن را به حساب آورد.

اين احتمال را نيز داده‌اند كه تفاهم ميان آنها بوسيله بعضى از مترجمين‌