" يخرون" [1]

آيه بعد گفتارشان را به هنگامى كه به سجده مى‌افتند بازگو مى‌كند:

" آنها مى‌گويند پاك و منزه است پروردگار ما، مسلما وعده‌هاى پروردگارمان انجام شدنى است" (وَ يَقُولُونَ سُبْحانَ رَبِّنا إِنْ كانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعُولًا) [2] آنها با اين سخن نهايت ايمان و اعتماد خود را به ربوبيت پروردگار و صفات پاك او و هم به وعده‌هايى كه داده است، اظهار مى‌دارند، سخنى كه در آن هم ايمان به توحيد و صفات حق و عدالت او درج است و هم نبوت پيامبر ص و معاد، و به اين ترتيب اصول دين را در يك جمله جمع مى‌كنند.

همچنين استفاده از فعل مضارع" يبكون" دليل بر ادامه گريه‌هاى عاشقانه آنها است.

و نيز به كار بردن فعل مضارع در" يَزِيدُهُمْ خُشُوعاً" (خشوع آنها افزون مى‌شود) دليل ديگرى بر اين است كه هرگز در يك حال متوقف نميمانند و هميشه به سوى قله تكامل پيش مى‌روند، و هر زمان خشوع آنها افزون مى‌گردد (خشوع حالت تواضع و ادب جسمى و روحى است كه انسان در مقابل شخص و يا حقيقتى داشته باشد).

[1] تفسير روح المعانى جلد 15 صفحه 175.

[2]" ان" در جمله" إِنْ كانَ وَعْدُ رَبِّنا" شرطيه نيست، بلكه تاكيديه، و مخففه از مثقله است.