نكته‌ها:

1- برنامه‌ريزى براى تعليم و تربيت-

يكى از درسهاى مهم كه آيات فوق به ما مى‌آموزد لزوم برنامه‌ريزى براى هر گونه انقلاب فرهنگى و فكرى و اجتماعى، و هر گونه برنامه تربيتى است، چرا كه اگر چنين برنامه‌اى تنظيم نگردد و در مقاطع مختلف هر كدام به موقع خود پياده نشود شكست قطعى است، حتى قرآن مجيد يك جا بر پيامبر ص نازل نشد، هر چند در علم خدا يك جا بود و يك بار در شب قدر مجموعا بر پيامبر ص عرضه شد، اما نزول اجرايى آن در طول 23 سال در مقطعهاى مختلف زمانى و با برنامه‌ريزى دقيق بود.

جايى كه خدا با آن قدرت و علم بى‌پايانش چنين كند تكليف انسانها روشن است. اصولا اين يك قانون و سنت الهى است كه نه تنها در عالم" تشريع" بلكه در عالم" تكوين" نيز عينيت دارد، هرگز شنيده‌ايد كودكى از مادر يك شبه متولد شود؟ و يا ميوه‌اى بر درخت يك ساعته شيرين و رسيده گردد؟ بنا بر اين چگونه مى‌توان انتظار داشت كه مخصوصا در مرحله سازندگى يك جامعه از نظر فكرى و فرهنگى و يا از نظر اقتصادى و سياسى يك شبه همه چيز اصلاح شود.

اين سخن بدين معنى نيز هست كه اگر از تلاشهاى خود در كوتاه مدت نتيجه نگرفتيم، هرگز نبايد ياس و نوميدى به خود راه دهيم، و دست از ادامه تلاش و كوشش برداريم. توجه داشته باشيم كه غالبا پيروزيهاى نهايى و كامل در دراز مدت است.

2- رابطه علم و ايمان-

درس ديگرى كه از آيات فوق به وضوح مى‌توان فرا گرفت، رابطه علم و ايمان است، مى‌گويد: شما چه به اين آيات الهى ايمان بياوريد چه نياوريد،" عالمان" نه تنها به آن ايمان مى‌آورند بلكه آن چنان عشق‌