در آيات ديگرى از قرآن نيز اشاره به اين موضوع شده است، مانند:

لَيْسُوا سَواءً مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ يَتْلُونَ آياتِ اللَّهِ آناءَ اللَّيْلِ وَ هُمْ يَسْجُدُونَ‌" همه آنها يكسان نيستند، از اهل كتاب جمعيتى هستند كه قيام (بحق و ايمان) ميكنند، و پيوسته در اوقات شب آيات خدا را ميخوانند و سجده مى‌كنند" (آيه 113 آل عمران).

بعضى از مفسران اين احتمال را نيز داده‌اند كه در سجده معمولى انسان نخست پيشانى بر خاك مى‌نهد ولى كسى كه همچون مدهوشان بر خاك مى‌افتد اول چانه او بر زمين قرار مى‌گيرد، بكار بردن اين تعبير در آيه تاكيدى است بر معنى‌

[1]" راغب" در كتاب" مفردات" ميگويد:" يخرون" در اصل از ماده" خرير" است كه به معنى صداى آب و مانند آن است كه از بلندى به زير مى‌افتد، بكار بردن اين تعبير در مورد سجده كنندگان نشانه آن است كه آنان در برابر پروردگار به زمين مى‌افتند در حالى كه صدايشان به تسبيح بلند است.