1- نخست مى‌گويد:" و آنها گفتند ما هرگز به تو ايمان نمى‌آوريم مگر اينكه از اين سرزمين چشمه پر آبى براى ما خارج كنى"! (وَ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّى تَفْجُرَ لَنا مِنَ الْأَرْضِ يَنْبُوعاً).

" فجور و تفجير" به معنى شكافتن است اعم از شكافتن زمين به وسيله چشمه‌ها و يا شكافتن افق به وسيله نور صبحگاهان (البته تفجير مبالغه بيشترى نسبت به فجور را مى‌رساند).

" ينبوع" از ماده" نبع" محل جوشش آب است، بعضى گفته‌اند كه ينبوع چشمه آبى است كه هرگز خشك نمى‌شود.

3-" يا آسمان را آن چنان كه مى‌پندارى قطعه قطعه بر سر ما فرود آرى" (أَوْ تُسْقِطَ السَّماءَ كَما زَعَمْتَ عَلَيْنا كِسَفاً).

4-:" يا خداوند و فرشتگان را در برابر ما رو در رو بياورى" (أَوْ تَأْتِيَ بِاللَّهِ وَ الْمَلائِكَةِ قَبِيلًا).

" قبيل" گاهى به معنى كفيل و ضامن تفسير شده، و گاه به معنى چيزى كه در مقابل انسان قرار مى‌گيرد و رو در روى او قرار دارد، بعضى نيز آن را جمع" قبيله" به معنى جماعت دانسته‌اند.

طبق معنى اول تفسير آيه چنين مى‌شود: تو بايد خدا و فرشتگان را به عنوان ضامن صدق گفتارت بياورى.

و طبق معنى دوم چنين است: تو بايد خدا و فرشتگان را بياورى و در برابر ما قرار دهى.

و اما طبق معنى سوم مفهوم آيه چنين است تو بايد خدا و فرشتگان را گروه، گروه نزد ما آورى!.