و كتاب آسمانى بر من نازل كرده اگر آن را بپذيريد به نفع شما در دنيا و آخرت خواهد بود و اگر نپذيريد صبر مى‌كنم تا خدا ميان من و شما داورى كند.

گفتند بسيار خوب، حال كه چنين مى‌گويى هيچ شهرى تنگ‌تر از شهر ما نيست (اطراف مكه را كوه‌هاى نزديك به هم فرا گرفته) از پروردگارت بخواه اين كوه‌ها را عقب بنشاند و نهرهاى آب همچون نهرهاى شام و عراق در اين سرزمين خشك و بى آب و علف جارى سازد.

و نيز از او بخواه نياكان ما را زنده كند و حتما" قصى بن كلاب" بايد در ميان آنها باشد چرا كه پير مرد راستگويى است! تا ما از آنها بپرسيم آنچه را تو مى‌گويى حق است يا باطل؟!:

پيامبر با بى اعتنايى فرمود: من مامور به اين كارها نيستم.

گفتند اگر چنين نمى‌كنى لا اقل از خدايت بخواه كه فرشته‌اى بفرستد و تو را تصديق كند، و براى ما باغها و گنجها و قصرها از طلا قرار دهد! فرمود: به اين امور هم مبعوث نشده‌ام، من دعوتى از ناحيه خدا دارم اگر مى‌پذيريد چه بهتر و الا خداوند ميان من و شما داورى خواهد كرد.

گفتند پس قطعاتى از سنگهاى آسمانى را- آن گونه كه گمان مى‌كنى خدايت هر وقت بخواهد مى‌تواند بر سر ما بيفكند- بر ما فرود آر! فرمود: اين مربوط به خدا است اگر بخواهد مى‌كند.

يكى از آن ميان صدا زد: ما با اين كارها نيز ايمان نمى‌آوريم، هنگامى ايمان خواهيم آورد كه خدا و فرشتگان را بياورى و در برابر ما قرار دهى! پيامبر (هنگامى كه اين لاطائلات را شنيد) از جا برخاست تا آن مجلس را ترك كند بعضى از آن گروه به دنبال حضرت حركت كردند و گفتند:

اى محمد قوم تو هر پيشنهادى كردند قبول نكردى، سپس امورى در رابطه با خودشان خواستند آن را هم انجام ندادى، سرانجام از تو خواستند عذابى را