بر دريا، صحرا، و فراز هوا.

2- گرامى داشت انسان از سوى خداوند

در اينكه خداوند انسان را به چه چيز گرامى داشته كه در آيه فوق به طور سربسته مى‌گويد ما انسان را گرامى داشتيم، در ميان مفسران گفتگو است، بعضى به خاطر اعطاى قوه عقل و نطق و استعدادهاى مختلف و آزادى اراده مى‌دانند.

بعضى اندام موزون و قامت راست.

بعضى موهبت انگشتان كه انسان با آن بسيار كارهاى ظريف و دقيق را مى‌تواند انجام دهد و همچنين قدرت بر نوشتن دارد.

بعضى به اينكه انسان تقريبا تنها موجودى است كه مى‌تواند غذاى خود را با دست بخورد.

بعضى به خاطر سلطه او بر تمام موجودات روى زمين.

و بعضى به خاطر شناخت خدا و قدرت بر اطاعت فرمان او مى‌دانند.

ولى روشن است كه اين مواهب در انسان جمع است، و هيچگونه تضادى با هم ندارند، بنا بر اين گراميداشت خدا نسبت به اين مخلوق بزرگ با همه اين مواهب و غير اين مواهب است.

خلاصه اينكه انسان امتيازات فراوانى بر مخلوقات ديگر دارد كه هر يك از ديگرى جالبتر و والاتر است.

و روح انسان علاوه بر امتيازات جسمى مجموعه‌اى است از استعدادهاى عالى و توانايى بسيار براى پيمودن مسير تكامل بطور نامحدود.

3- تفاوت" كرمنا" و" فضلنا".

در اينكه ميان اين دو چه تفاوتى است؟ نظرات گوناگونى اظهار شده است.

بعضى گفته‌اند" كرمنا" اشاره به مواهبى است كه خدا ذاتا به انسان داده است، و" فضلنا" اشاره به فضائلى است كه انسان به توفيق الهى، اكتساب مى‌كند.