آيه بعد در حقيقت دليلى است براى آنچه در آيه قبل گفته شد، اين آيه مى‌گويد: مى‌دانيد چرا آنها قادر نيستند مشكلى را از دوش شما، بدون اذن پروردگار بردارند، براى اينكه خودشان براى حل مشكلات به در خانه خدا مى‌روند، خودشان سعى دارند به ذات پاك او تقرب جويند و هر چه مى‌خواهند از او بخواهند:" آنها كسانى هستند كه خدا را مى‌خوانند و براى تقرب به او به اطاعتش متوسل مى‌شوند" (أُولئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلى‌ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ)" و نزديكترين وسيله را مى‌طلبند" (أَيُّهُمْ أَقْرَبُ‌).

" و به رحمت او اميدوارند" (وَ يَرْجُونَ رَحْمَتَهُ‌).

" و از عذاب او مى‌ترسند" (وَ يَخافُونَ عَذابَهُ‌).

" چرا كه عذاب پروردگارت چنان شديد است كه همه از آن پرهيز و وحشت دارند" (إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ كانَ مَحْذُوراً) در تفسير جمله" ايهم اقرب" مفسران بزرگ اسلام، تفسيرهاى گوناگونى دارند:

جمعى مى‌گويند: اين جمله اشاره به آنست كه هر يك از اين اولياء پروردگار از فرشتگان و پيامبرانى كه معبود واقع شده‌اند هر كدام به خدا نزديكترند به درگاه او بيشتر مى‌روند، بنا بر اين آنها از خود چيزى ندارند هر چه دارند از خدا است و هر چه مقامشان بالا رود طاعت و بندگيشان فزونتر مى‌شود [1] بعضى ديگر معتقدند كه مفهوم جمله چنين است: آنها مى‌كوشند كه هر يك در تقرب پروردگار بر ديگرى سبقت جويند، گويى در مسير اطاعت پروردگار و قرب به ذات پاك او در يك مسابقه معنوى شركت جسته‌اند كه هر يك مى‌كوشد در اين ميدان بر ديگرى تقدم يابد، آيا كسانى كه چنين هستند مى‌توانند معبود،

[1] مطابق اين تفسير" ايهم" بدل از ضمير" يبتغون" مى‌باشد، يا مبتدا براى محذوفى است، و در تقدير چنين بوده" ايهم اقرب" هو اكثر دعاء و ابتغاء للوسيلة".