منفعت است يا دفع زيان، در حالى كه اينها قدرتى از خود ندارند كه مشكلى را بر طرف سازند و نه حتى مشكلى را جابجا كنند، يعنى از درجه شديدتر لا اقل به درجه خفيفتر تنزل دهند كه معلوم شود آنها از خود قدرتى دارند.

بنا بر اين ذكر جمله‌ وَ لا تَحْوِيلًا بعد از فَلا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ اشاره به اين است كه آنها نه توانايى بر تاثير كامل در بر طرف ساختن مشكلات دارند و نه تاثير ناقص در دگرگونى آنها.

" زعمتم" از ماده" زعم"، معمولا به پندار نادرست گفته مى‌شود، لذا از ابن عباس نقل شده كه هر جا كلمه" زعم" در قرآن به كار رفته به معنى دروغ و كذب (و عقيده بى اساس) است.

" راغب" در كتاب مفردات مى‌گويد: الزعم حكاية قول يكون مظنة للكذب ...:" زعم به معنى نقل سخن (يا عقيده) اى است كه احتمال دروغ در آن مى‌رود، لذا در تمام مواردى كه در قرآن به كار رفته در مورد مذمت و نكوهش است".

كلمه" كشف" در اصل به معنى كنار زدن پرده يا لباس و مانند آن از روى چيزى است و اگر اين تعبير (كشف ضر) در مورد بر طرف ساختن غم و اندوه و بيمارى و ناراحتى نيز اطلاق مى‌شود به خاطر آنست كه گويى غم و اندوه و بيمارى همچون پرده‌اى بر چهره جان و تن انسان مى‌افتند، چهره حقيقى را كه سلامت و آسايش و آرامش است، مى‌پوشاند، به همين جهت بر طرف ساختن اين اندوه و ناراحتى به عنوان" كشف ضر" تلقى مى‌شود.

توجه به اين نكته نيز لازم است كه تعبير به" الذين" در اين آيه بيانگر آنست كه منظور همه معبودهاى غير اللَّه نيست، بلكه معبودهايى همچون فرشتگان و حضرت مسيح ع و مانند آنها است (زيرا" الذين" معمولا براى جمع عاقل گفته مى‌شود).