بزرگ و كفر آميزى مى‌گوئيد" (إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيماً).

سخنى كه با هيچ منطقى سازگار نيست و از چندين جهت بى‌پايه است زيرا.

1- اعتقاد به وجود فرزند براى خدا اهانت عظيمى به ساحت مقدس او است، چرا كه نه او جسم است نه عوارض جسمانى دارد، نه نياز به بقاء نسل، بنا بر اين اعتقاد به فرزند براى او صرفا از عدم شناخت صفات پاكش سرچشمه مى‌گيرد.

2- چگونه شما فرزندان خدا را همه دختر مى‌دانيد؟ در حالى كه براى دختر پائينترين منزلت را قائليد اين اعتقاد سفيهانه اهانت ديگرى از نظر پندارهاى شما به خدا است.

3- از همه گذشته اين عقيده اهانتى به مقام فرشتگان الهى است كه فرمانبران حقند و مقربان درگاه او شما از شنيدن نام دختر، وحشت داريد ولى اين مقربان الهى را همه دختر مى‌دانيد.

آرى با توجه به اين امور به خوبى روشن مى‌شود كه اين سخن، سخن بسيار عظيم و بزرگى است، بزرگ از نظر انحراف از واقعيات، بزرگ از نظر گناه و كيفر و بالآخره بزرگ از نظر عرف و عادت خودتان، همان عرف و عادت زشتى كه دختران معصوم را تحقير مى‌كرد و احترام آنها را مى‌كاست.

اما اينكه چرا مشركان، مشركان عرب، فرشتگان را دختران خدا مى‌پنداشتند؟ و همچنين چرا عرب جاهلى دختران را زنده بگور مى‌كرد و از شنيدن نام آنها وحشت داشت؟! و نيز نقش اسلام در احياى ارزش و مقام زن و مبارزه با هر گونه تحقير جنس زن بحثهاى مشروحى در جلد يازدهم در ذيل آيات 57 تا 59 سوره نحل آمده است كه مطالعه مجدد آن را توصيه مى‌كنيم.