فيها (سوره نساء آيه 93).

حتى در اسلام براى كسانى كه اسلحه به روى مردم بكشند مجازات سنگينى به عنوان" محارب" تعيين شده است كه شرح آن در كتب فقهى آمده و ما در ذيل آيه 33 سوره مائده به آن اشاره كرديم.

نه تنها قتل نفس بلكه كمترين و كوچكترين آزار يك انسان از نظر اسلام مجازات دارد، و مى‌توان با اطمينان گفت اينهمه احترام كه اسلام براى خون و جان و حيثيت انسان قائل شده است در هيچ آئينى وجود ندارد.

ولى درست به همين دليل مواردى پيش مى‌آيد كه احترام خون برداشته مى‌شود، و اين در مورد كسانى است كه مرتكب قتل و يا گناهى همانند آن شده‌اند، لذا در آيه فوق بعد از ذكر يك اصل كلى در زمينه حرمت قتل نفس بلا فاصله با جمله" الا بالحق" اين گونه افراد را استثناء مى‌كند.

در حديث معروفى از پيامبر اسلام ص مى‌خوانيم:

لا يحل دم امرء مسلم يشهد ان لا اله الا اللَّه و ان محمدا رسول اللَّه الا باحدى الثلاث: النفس بالنفس، و الزانى المحصن، و التارك لدينه المفارق للجماعة:

" خون هيچ مسلمان كه شهادت به وحدانيت خدا و نبوت پيامبر اسلام مى‌دهد حلال نيست مگر سه گروه: قاتل، زانى محصن، و آن كس كه دين خود را رها كند و از جماعت مسلمين بيرون رود" [1] اما قاتل كه تكليفش روشن است و در قصاص او حيات جامعه و تامين امنيت نفوس است، و اگر حق قصاص به اولياى مقتول داده نشود قاتلان جسور و جرى مى‌شوند و امنيت جامعه مختل مى‌گردد.

و اما زانى محصن قتل او در برابر يكى از زشت‌ترين گناهان است كه با خون برابرى مى‌كند.

[1] صحيح بخارى و صحيح مسلم بنا به نقل تفسير فى ظلال جلد 5 صفحه 323.