تمام جنبه‌هاى انسانى آن حفظ شود.

و در پايان آيه نخستين اضافه مى‌كند:" پروردگار تو از هر كسى بهتر مى‌داند چه كسانى از طريق او گمراه شده و چه كسانى هدايت يافته‌اند" (إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ‌).

اشاره به اينكه وظيفه شما دعوت به راه حق است، از طرق سه گانه حساب شده فوق، اما چه كسانى سرانجام هدايت مى‌شوند، و چه كسانى در طريق ضلالت پافشارى خواهند كرد آن را تنها خدا مى‌داند و بس.

اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور از اين جمله بيان دليلى باشد براى دستورات سه گانه فوق يعنى اينكه خداوند در مقابله با منحرفان اين سه دستور را داده است به خاطر آن است كه او مى‌داند عامل تاثير در گمراهان و وسيله هدايت چه عاملى است.

5-" ولى اگر شكيبايى پيشه كنيد و عفو و گذشت، اين كار براى شكيبايان بهتر است" (وَ لَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَيْرٌ لِلصَّابِرِينَ‌).

در بعضى از روايات مى‌خوانيم كه اين آيه در جنگ" احد" نازل شده، هنگامى كه پيامبر ص وضع دردناك شهادت عمويش حمزة بن عبد المطلب را ديد (كه دشمن به كشتن او قناعت نكرده، بلكه سينه و پهلوى او را با قساوت عجيبى دريده، و كبد يا قلب او را بيرون كشيده است، و گوش و بينى او را قطع نموده بسيار