92- همانند آن زن (سبك مغز) نباشيد كه پشمهاى تابيده خود را پس از استحكام وا، مى‌تابيد، در حالى كه سوگند (و پيمان) خود را وسيله خيانت و فساد قرار مى‌دهيد، بخاطر اينكه گروهى جمعيتشان از گروه ديگر بيشتر است (و كثرت دشمن را بهانه‌اى براى شكستن بيعت با پيامبر خدا مى‌شمريد) خدا مى‌خواهد شما را با اين وسيله آزمايش كند و روز قيامت آنچه را در آن اختلاف داشتيد براى شما روشن مى‌سازد.

93- و اگر خدا مى‌خواست همه شما را امت واحدى قرار مى‌داد (همه را به اجبار وادار به ايمان مى‌كرد، اما اجبار چه سودى دارد؟) ولى خدا هر كس را بخواهد (و مستحق ببيند) گمراه و هر كس را بخواهد (و لايق بداند) هدايت مى‌كند، و شما از آنچه انجام مى‌داديد بازپرسى خواهيد شد.

94- سوگندهاى خود را وسيله تقلب و خيانت در ميان خود قرار ندهيد، مبادا گامهاى ثابت (بر ايمان) متزلزل گردد، و بخاطر بازداشتن (مردم) از راه خدا آثار سوء آن را بچشيد و براى شما عذاب عظيم خواهد بود.

شان نزول:

مفسر بزرگ، طبرسى، در" مجمع البيان" در شان نزول نخستين آيه از آيات فوق چنين مى‌گويد:

در آن هنگام كه جمعيت مسلمانان كم، و دشمنان فراوان بودند، و امكان داشت بعضى از مؤمنان به خاطر همين تفاوت و احساس تنهايى، بيعت خود را با پيامبر ص بشكنند و از حمايت او دست بردارند، آيه فوق نازل شد و به آنها در اين زمينه هشدار داد.

تفسير: استحكام پيمانهاى شما دليل بر ايمان شماست!

در تعقيب اصولى كه در آيه گذشته به عنوان يك رشته اصول اساسى اسلام در زمينه عدالت و احسان و مانند آن بيان شد، در اين آيات به بخش ديگرى از