ذات پاك او باشد و هم انگيزه‌اى بر شكر نعمتش.

در سومين آيه مورد بحث نيز مساله ادامه يافته، مى‌فرمايد:" خداوند براى شما از خانه‌هايتان محل سكونت قرار داد" (وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ بُيُوتِكُمْ سَكَناً).

و حقا نعمت مسكن از مهمترين نعمتهايى است كه تا آن نباشد، بقيه گوارا نخواهد بود.

كلمه" بيوت" جمع" بيت" به معنى اطاق يا خانه است، و ماده" بيتوته" كه اين كلمه از آن گرفته شده است در اصل به معنى توقف شبانه مى‌باشد، و از آنجا كه انسان از اطاق و خانه خود بيشتر براى آرامش در شب استفاده مى‌كند، كلمه" بيت" به آن اطلاق شده است.

توجه به اين نكته نيز لازم است كه قرآن نمى‌گويد: خانه شما را محل سكونتتان قرار داد بلكه با ذكر كلمه" من" كه براى تبعيض است مى‌گويد:

قسمتى از خانه و اطاقهاى شما را محل سكونت قرار داد و اين تعبير كاملا دقيقى است چرا كه يك خانه كامل خانه‌اى است كه داراى مرافق مختلف باشد از محل سكونت گرفته تا محل توقف مركب و انبار براى ذخيره‌هاى لازم، و ساير نيازمنديها.

و به دنبال ذكر خانه‌هاى ثابت سخن از خانه‌هاى سيار به ميان مى‌آورد و مى‌گويد" خداوند براى شما از پوست چهارپايان خانه‌هايى قرار داد" (وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ جُلُودِ الْأَنْعامِ بُيُوتاً) [1]

[1] گر چه در عصر و زمان ما خيمه‌هايى كه از پوست بسازند كم است، ولى آيه فوق نشان مى‌دهد كه در آن عصر و زمان خيمه‌هاى چرمى از بهترين خيمه‌ها محسوب مى‌شده كه قرآن نخست روى آن انگشت گذارده است، شايد به اين دليل كه در برابر بادهاى سوزان بيابانهاى حجاز اين گونه خيمه‌ها از همه امن‌تر بوده است.