نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 11 صفحه : 29
و"
تحريف عملى".
منظور از
تحريف لفظى آنست كه در الفاظ و عبارات قرآن كم و زياد و تغيير داده شود (اين همان
چيزى است كه ما و همه محققان اسلام آن را شديدا انكار مىكنيم).
ولى"
تحريف معنوى" آنست كه آيهاى را آن چنان معنى و تفسير كنند كه خلاف مفهوم
واقعى آن باشد. و نيز" تحريف عملى" آنست كه آن را بر خلاف عمل كنند.
مثلا در
تفسير على بن ابراهيم از" ابو ذر" چنين مىخوانيم: هنگامى كه آيه
يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ (آل عمران
106) نازل شد پيامبر ص فرمود روز قيامت از مردم سؤال مىكنند كه با ثقلين (قرآن و
عترت پيامبر) چه كرديد؟ مىگويند: اما الاكبر فحرفناه، و نبذناه و راء ظهورنا ...:
" ما
ثقل اكبر (قرآن) را تحريف كرديم و پشت سر انداختيم [1]
پيداست كه منظور از تحريف در اينجا همان دگرگون ساختن مفهوم قرآن و پشت سر انداختن
آنست.
3- قسمت
ديگرى از اين روايات رواياتى است كه قطعا مجعول است و براى بىاعتبار ساختن قرآن
بدست دشمنان و منحرفان يا افراد نادان ساخته و پرداخته شده است.
مانند روايات
متعددى كه از احمد بن محمد بن سيارى نقل شده است كه عدد اين روايات به صد و هشتاد
و هشت روايت! بالغ مىشود [2] و مرحوم
حاجى نورى در كتاب" فصل الخطاب" فراوان از او نقل كرده است.