تبليغ و هدايت است و مى‌دانيم و تاريخ نيز گواهى داده كه اين تبليغ و هدايت در مورد بسيارى از گمراهان اثر مى‌گذارد و به آئين حق مى‌پيوندند و عاشقانه از آن دفاع مى‌كنند.

بنا بر اين جمله فوق مخصوص آن گروه است كه خيره سرى و لجاجت را به حد اعلا رسانده، و آن چنان در استكبار و غرور و غفلت و گناه غرقند كه ديگر درهاى هدايت به روى آنها گشوده نخواهد شد، اينها هستند كه هر چند پيامبر ص براى هدايت آنها بكوشد نتيجه‌اى ندارد، زيرا به خاطر اعمالشان آن چنان گمراه شده‌اند كه ديگر قابل هدايت نيستند.

طبيعى است چنين افرادى يار و ياورى نيز نمى‌توانند داشته باشند زيرا هر ناصر و ياور در زمينه مناسب اقدام مى‌كند.

ضمنا اين تعبير خود دليلى بر نفى جبر است، چرا كه" ناصر" مربوط به جايى است كه جوششى از درون خود انسان باشد و نقش او نقش كمك و يارى باشد (دقت كنيد).

تعبير به" ناصرين" به صورت جمع شايد اشاره به آنست كه گروه مؤمنان بر عكس اين گروه نه يك يار بلكه ياران و ياوران متعدد دارند، خدا يار آنهاست، پيامبران و بندگان صالح خدا يار آنها هستند و فرشتگان رحمت نيز ياورشان محسوب مى‌شوند:

در سوره مؤمن آيه 51 مى‌خوانيم‌ إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهادُ:" ما پيامبران خويش و همچنين مؤمنان را در زندگى اين جهان، و در روز قيامت، روزى كه شاهدان براى شهادت قيام مى‌كنند يارى خواهيم كرد".

و در سوره فصلت آيه 30 مى‌خوانيم‌ إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ‌