و اما اين سؤال كه چگونه در آيه فوق خداوند تاكيد بر مساله سؤال مى‌كند در حالى كه در سوره الرحمن آيه 39 مى‌خوانيم‌ فَيَوْمَئِذٍ لا يُسْئَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لا جَانٌ‌:" در آن روز از هيچكس نه انسان و نه جن سؤالى نمى‌شود" پاسخش را سابقا گفته‌ايم كه خلاصه آن اين است: در قيامت مراحلى است، در بعضى از مراحل، از مردم سؤال مى‌شود، و در بعضى از مراحل سؤال و جوابى در كار نيست، و مسائل خود بخود روشن است، و يا اينكه سؤال زبانى وجود ندارد، چرا كه طبق آيه 65 سوره يس بر دهانها مهر گذارده مى‌شود، و تنها سؤال از اعضاى پيكر و حتى پوست بدن مى‌شود [1]

" و از مشركان، روى گردان و نسبت به آنها بى‌اعتنايى كن" (وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ‌).

" فاصدع" از ماده" صدع" در لغت به معنى شكافتن به طور مطلق، و يا شكافتن اجسام محكم است، و از آنجا كه با شكافتن چيزى درونش آشكار مى‌شود، اين كلمه به معنى اظهار و افشا و آشكار كردن آمده است، و به درد سر شديد هم" صداع" مى‌گويند، به خاطر اينكه گويى مى‌خواهد سر را از هم بشكافد!.

به هر حال اعراض از مشركان در اينجا يا به معنى بى‌اعتنايى است، و با ترك مبارزه و پيكار با آنها، زيرا در آن زمان هنوز قدرت مسلمانان به مرحله‌اى نرسيده بود كه در مقابل خشونت دشمن دست به مبارزه مسلحانه بزنند.

[1] براى توضيح بيشتر به جلد 6 صفحه 88 تفسير نمونه مراجعه فرمائيد.