تعبير به" حرص" دليل بر علاقه و ولع شديد پيامبر ص به ايمان مردم بود، ولى چه سود، تنها اصرار و ولع او كافى نبود، قابليت زمينه‌ها نيز شرط است جايى كه فرزندان يعقوب كه در خانه وحى و نبوت بزرگ شدند اين چنين گرفتار طوفانهاى هوا و هوس مى‌شوند، تا آنجا كه مى‌خواهند برادر خويش را نابود كنند چگونه مى‌توان انتظار داشت كه همه مردم، بر ديو هوس و غول شهوت چيره شوند و يكباره همگى بطور كامل رو به سوى خدا آورند؟

اين جمله ضمنا يك نوع دلدارى و تسلى خاطر براى پيامبر است كه او، هرگز از اصرار مردم بر كفر و گناه، خسته و مايوس نشود، و از كمى همسفران در اين راه ملول نگردد، چنان كه در آيات ديگر قرآن نيز مى‌خوانيم: فَلَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ عَلى‌ آثارِهِمْ إِنْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدِيثِ أَسَفاً:" اى پيامبر گويى مى‌خواهى به خاطر ايمان نياوردن آنها به اين قرآن جان خود را از شدت تاسف از دست بدهى" (كهف- 6).

" اين دعوتى است عمومى و همگانى و تذكرى است براى جهانيان" و سفره گسترده‌اى است براى عام و خاص و تمام انسانها! (إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ‌).