يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لا عِوَجَ لَهُ وَ خَشَعَتِ الْأَصْواتُ لِلرَّحْمنِ فَلا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْساً:

" از تو درباره كوه‌ها سؤال مى‌كنند بگو پروردگارم آنها را از هم متلاشى مى‌كند، سپس آن را به صورت زمينى هموار در مى‌آورد آن چنان كه اعوجاج و پستى و بلندى در آن نخواهى ديد، در آن روز مردم از دعوت كننده‌اى كه هيچ انحرافى در او نيست، پيروى مى‌كنند و صداها در برابر خداوند مهربان به خشوع مى‌گرايد آن چنان كه جز صداى آهسته نمى‌شنوى".

در آغاز سوره" تكوير" نيز سخن از خاموش شدن خورشيد و تاريك شدن ستارگان و حركت كوه‌ها به ميان آمده.

و در آغاز سوره" انفطار" از شكافتن آسمانها و پراكنده شدن كواكب و سپس برانگيخته شدن مردگان از قبرها! (دقت كنيد) گفتگو شده است.

از مجموع اين آيات و مانند آن و همچنين آيات مختلفى كه مى‌گويد: انسانها از قبرها بار ديگر برانگيخته مى‌شوند [1] به خوبى استفاده مى‌شود كه نظام كنونى جهان به اين صورت باقى نمى‌ماند، ولى به كلى نابود نمى‌شود، بلكه اين جهان در هم مى‌ريزد و زمين صاف و مسطح مى‌گردد، و مردم در زمينى تازه (و طبعا كاملتر و عاليتر به حكم آنكه عالم ديگر همه چيزش از اين جهان وسيعتر و كاملتر است) گام مى‌نهند.

طبيعى است كه اين جهان امروز ما استعداد پذيرش صحنه‌هاى قيامت را ندارد و براى زندگى رستاخيز ما، تنگ و محدود است و همان گونه كه بارها گفته‌ايم شايد نسبت آن جهان به اين جهان، همچون نسبت اين جهان است به محدوده عالم جنين و رحم مادر.

آياتى كه مى‌گويد: مدت طول روزها در قيامت با مقايسه به روزهاى اين‌

[1] سوره يس آيه 51 و سوره قمر آيه 7 و سوره معارج آيه 43 و سوره حج آيه 7 و ...