به باد استهزاء مى‌گرفتند، آن روز آن چنان بيچاره مى‌شوند كه حتى توانايى بستن پلك چشمها را از دست مى‌دهند.

براى نديدن آن منظره‌هاى هولناك فقط چشمها را خيره خيره به آسمان ميدوزند، چرا كه به هر طرف نگاه كنند، منظره وحشتناكى در برابر چشم آنها است.

آنها كه خود را" عقل كل" مى‌پنداشتند و ديگران را بى‌خرد مى‌انگاشتند، آن چنان عقل و هوش خود را از دست مى‌دهند كه نگاهشان نگاه ديوانگان است بلكه مردگان است، نگاهى خشك، بى تفاوت، بى حركت و پر از ترس و وحشت.! براستى قرآن هنگامى كه مى‌خواهد منظره‌اى را مجسم نمايد در كوتاهترين عبارت كاملترين ترسيمها را مى‌كند كه نمونه آن آيه كوتاه بالا است.

تا از اين مهلت كوتاه استفاده كرده،" دعوت تو را اجابت نمائيم و از پيامبرانت پيروى كنيم" (نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ‌).

اما فورا دست رد بر سينه آنها گذارده مى‌شود و به آنها اين پيام تكان دهنده را مى‌دهند: چنين چيزى محال است، دوران عمل پايان گرفت" آيا شماها نبوديد كه در گذشته سوگند ياد مى‌كرديد، هرگز زوال و فنايى براى حيات قدرت شما نيست" (أَ وَ لَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ ما لَكُمْ مِنْ زَوالٍ‌).