" آرى خداى من حتما دعاها را مى‌شنود" (إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعاءِ).

" پروردگارا دعاى ما را بپذير" (رَبَّنا وَ تَقَبَّلْ دُعاءِ).

نكته‌ها:

تفسير نمونه ؛ ج‌10 ؛ ص365

1- آيا مكه در آن زمان شهر بود؟

در آيات فوق ديديم كه ابراهيم يك بار عرض مى‌كند خداوندا من فرزندم را در يك سرزمين فاقد آب و آبادى و زراعت گذاشتم، اين مسلما اشاره به آغاز ورود او در سرزمين مكه است كه در آن موقع نه آب بود و آبادى و نه خانه و ساكن خانه، تنها بقاياى خانه خدا در آنجا بچشم مى‌خورد، و يك مشت كوه‌هاى خشك و بى آب و علف! ولى مى‌دانيم اين تنها سفر ابراهيم به سرزمين مكه نبود بلكه باز هم مكرر به اين سرزمين مقدس گام گذارد، در حالى كه" مكه" تدريجا شكل شهرى را بخود مى‌گرفت، و قبيله" جرهم" در آنجا ساكن شده بودند، و پيدايش چشمه زمزم آنجا را قابل سكونت ساخت.