بهره مى‌گيرند، و آن را به ميوه‌هاى طيب خود بهتر منتقل مى‌كنند [1] 6- اين شجره طيبه شجره پربار است نه همچون درختانى كه ميوه و ثمرى ندارند بنا بر اين مولد هستند و" ميوه خود را مى‌دهد" (تُؤْتِي أُكُلَها).

7- اما نه در يك فصل يا دو فصل، بلكه در هر فصل، يعنى" هر زمان" كه دست به سوى شاخه‌هايش دراز كنى محروم بر نمى‌گردى (كُلَّ حِينٍ‌).

8- ميوه دادن او نيز بى‌حساب نيست بلكه مشمول قوانين آفرينش است و طبق يك سنت الهى و" به اذن پروردگارش" اين ميوه را به همگان ارزانى مى‌دارد (بِإِذْنِ رَبِّها).

اكنون درست بينديشيم و ببينيم اين ويژگيها و بركات را در كجا پيدا مى‌كنيم؟ مسلما در كلمه توحيد و محتواى آن، و در يك انسان موحد و با معرفت، و در يك برنامه سازنده و پاك، اينها همه روينده هستند، و پوينده هستند، و متحرك، همه داراى ريشه‌هاى محكم و ثابتند همه داراى شاخه‌هاى فراوان و سر به آسمان كشيده و دور از آلودگيها و كثافات جسمانى، همگى پرثمرند و نورپاش و فيض بخش.

هر كس به كنار آنها بيايد و دست به شاخسار وجودشان دراز كند در هر زمان كه باشد از ميوه‌هاى لذيذ و معطر و نيروبخششان بهره مى‌گيرد. تند باد حوادث و طوفانهاى سخت و مشكلات آنها را از جا حركت نمى‌دهد، و افق فكر آنها محدود به دنياى كوچك نيست، حجابهاى زمان و مكان را مى‌درند، و به سوى ابديت و بى نهايت پيش مى‌روند.

برنامه‌هاى آنها از سر هوى و هوس نيست بلكه همگى به اذن پروردگار

[1] اين موضوع مخصوصا در ميوه‌هاى يك درخت كاملا آشكار است ميوه‌هايى كه بر شاخه‌هاى بالاى درخت مى‌رويند از ميوه‌هايى كه بر شاخه‌هاى پائين درخت مى‌رويند هم سالمترند و هم رسيده‌تر و مطبوعتر!.