و سرنوشت دردناك آنها، به ذكر حال مؤمنان و سرانجام آنها پرداخته، مى‌گويد:

" و آنها كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند در باغهاى بهشت وارد مى‌شوند، همان باغهايى كه نهرهاى آب جارى از زير درختانش در حركت است" (وَ أُدْخِلَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ).

" جاودانه به اذن پروردگارشان در آن باغهاى بهشت مى‌مانند" (خالِدِينَ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ‌).

" و تحيت آنان در آنجا سلام است" (تَحِيَّتُهُمْ فِيها سَلامٌ‌).

" تحيت" در اصل از ماده" حيات" گرفته شده سپس به عنوان دعاء براى سلامتى و حيات افراد استعمال شده است، و به هر نوع خوشامدگويى و سلام و دعائى كه در آغاز ملاقات گفته مى‌شود، اطلاق مى‌گردد.

بعضى از مفسران گفته‌اند:" تحيت" در آيه فوق خوش آمد و درودى است كه خداوند به افراد با ايمان مى‌فرستد و آنان را با نعمت سلامت خويش قرين مى‌دارد سلامت از هر گونه ناراحتى و گزند و سلامت از هر گونه جنگ و نزاع (بنا بر اين" تحيتهم" اضافه به مفعول شده و فاعلش خدا است).

و بعضى گفته‌اند: منظور در اينجا تحيتى است كه مؤمنان به يكديگر مى‌گويند و يا فرشتگان به آنها مى‌گويند و به هر حال كلمه" سلام" كه به طور مطلق گفته شده مفهومش آن چنان وسيع است كه هر گونه سلامتى را از هر نوع ناراحتى و گزند روحى و جسمى شامل مى‌گردد. [1]

[1] درباره سلام و تحيت مشروحا در جلد چهارم ذيل آيه 86 صفحه 41 به بعد بحث كرده‌ايم،