و علاوه بر اين" شما را تا زمان معينى نگهدارد" تا راه تكامل خويش را" بپيمائيد و حد اكثر بهره لازم را از اين زندگى ببريد (وَ يُؤَخِّرَكُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى‌).

در حقيقت دعوت پيامبران براى دو هدف بوده، يكى آمرزش گناهان و به تعبير ديگر پاكسازى روح و جسم و محيط زندگى بشر، و ديگر ادامه حيات تا زمان مقرر كه اين دو در واقع علت و معلول يكديگرند، چه اينكه جامعه‌اى مى‌تواند به حيات خود ادامه دهد كه از گناه و ظلم پاك باشد.

در طول تاريخ جوامع بسيارى بوده‌اند كه بر اثر ظلم و ستم و هوسبازى و انواع گناهان به اصطلاح جوانمرگ شدند، و به تعبير قرآن به" اجل مسمى" نرسيدند.

در حديث جامع و جالبى نيز از امام صادق ع مى‌خوانيم‌

من يموت بالذنوب اكثر مما يموت بالاجال، و من يعيش بالاحسان اكثر ممن يعيش بالاعمال‌

آنها كه با گناه ميميرند بيش از آنها هستند كه با اجل طبيعى از دنيا مى‌روند و آنها كه با نيكى زنده ميمانند (و طول عمر مى‌يابند) بيش از آنها هستند كه به عمر معمولى باقى ميمانند" [1] و نيز از امام صادق ع نقل شده‌

ان الرجل يذنب الذنب فيحرم صلاة الليل و ان العمل السيئ اسرع فى صاحبه من السكين فى اللحم:

" گاهى انسان گناه‌

[1] سفينة البحار جلد اول صفحه 488.