كه با توطئه‌ها و مكرها به مبارزه با تو برخاسته‌اند بلكه" آنها كه پيش از اين گروه بودند نيز چنين توطئه‌ها و مكرها داشتند" (وَ قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ‌).

اما نقشه‌هايشان نقش بر آب و توطئه‌هايشان به فرمان خدا خنثى شد، چرا كه او از همه كس به اين مسائل آگاهتر است، بلكه" تمام طرحها و نقشه‌ها از آن خدا است" (فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعاً).

او است كه از كار و بار هر كس آگاه است و" مى‌داند هر كسى چه كارى مى‌كند" (يَعْلَمُ ما تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ‌).

و سپس با لحنى تهديد گونه آنها را از پايان كارشان بر حذر مى‌دارد و مى‌گويد:

" كافران بزودى خواهند دانست كه پايان كار و سرانجام نيك و بد در سراى ديگر از آن كيست"؟ (وَ سَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ).

در آخرين آيه مورد بحث (همانگونه كه اين سوره در آغاز از نام قرآن و كتاب اللَّه شروع شده) با تاكيد بيشترى روى معجزه بودن قرآن، سوره رعد را پايان مى‌دهد، و مى‌گويد:" اين كافران مى‌گويند تو پيامبر نيستى" (وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا).

هر روز بهانه‌اى مى‌تراشند، هر زمان تقاضاى معجزه‌اى دارند و آخر كار هم باز مى‌گويند تو پيامبر نيستى! در پاسخ آنها بگو" همين كافى است كه دو كس ميان من و شما گواه باشد يكى اللَّه و ديگرى كسانى كه علم كتاب و آگاهى از قرآن نزد آنها است"! (قُلْ كَفى‌ بِاللَّهِ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ‌).

هم خدا مى‌داند كه من فرستاده اويم، و هم آنها كه از اين كتاب آسمانى من يعنى قرآن آگاهى كافى دارند، آنها نيز به خوبى مى‌دانند كه اين كتاب ساخته و پرداخته مغز بشر نيست، و جز از سوى خداى بزرگ امكان ندارد نازل‌