[سوره الرعد (13): آيات 41 تا 43]

أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُها مِنْ أَطْرافِها وَ اللَّهُ يَحْكُمُ لا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ وَ هُوَ سَرِيعُ الْحِسابِ (41) وَ قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعاً يَعْلَمُ ما تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ وَ سَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ (42) وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ كَفى‌ بِاللَّهِ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ (43)

ترجمه:

41- آيا نديدند كه ما پيوسته از اطراف (و جوانب) زمين كم مى‌كنيم (جامعه‌ها، تمدنها و دانشمندان تدريجا از ميان مى‌روند) و خداوند حكومت مى‌كند و هيچكس را ياراى جلوگيرى يا رد احكام او نيست، و او سريع الحساب است.

42- كسانى كه پيش از آنها طرحها و نقشه‌ها كشيدند ولى تمام طرحها و نقشه‌ها از آن خداست از كار هر كس آگاه است و به زودى كفار مى‌دانند سرانجام (نيك و بد) در سراى ديگر از آن كيست! 43- آنها كه كافر شدند مى‌گويند تو پيامبر نيستى، بگو كافى است كه خداوند و كسانى كه علم كتاب (و آگاهى بر قرآن) نزد آنهاست گواه (من) باشند.

تفسير:

انسانها و جامعه‌ها از ميان مى‌روند و خدا مى‌ماند.

از آنجا كه در آيات گذشته روى سخن با منكران رسالت پيامبر ص بود در اين آيات نيز همان بحث تعقيب شده است: و هدف اين است كه با هشدار و استدلال و خلاصه از طرق مختلف آنها را بر سر عقل آورده و به تفكر و سپس اصلاح وضع‌