2- بدا چيست؟

يكى از بحثهاى جنجالى كه در ميان شيعه و اهل تسنن به وجود آمده بحث در مساله" بدا" است.

فخر رازى در تفسير خود در ذيل آيه مورد بحث مى‌گويد:" شيعه معتقدند كه" بدا" بر خدا جايز است و حقيقت بدا نزد آنها اين است كه شخص چيزى را معتقد باشد و سپس ظاهر شود كه واقع بر خلاف اعتقاد او است و براى اثبات اين مطلب به آيه‌ يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ‌ تمسك جسته‌اند. سپس فخر رازى اضافه مى‌كند اين عقيده باطل است زيرا علم خدا از لوازم ذات او است، و آنچه چنين است تغيير و تبدل در آن محال است".

متاسفانه عدم آگاهى از عقيده شيعه در زمينه مساله بداء، سبب شده است كه بسيارى از برادران اهل تسنن اينگونه نسبتهاى ناروا را به شيعه بدهند، توضيح اينكه:

" بداء" در لغت به معنى آشكار شدن و وضوح كامل است، و به معنى پشيمانى نيز آمده، زيرا شخصى كه پشيمان مى‌شود حتما مطلب تازه‌اى براى او پيدا مى‌شود.

بدون شك" بداء" به اين معنى در مورد خداوند معنى ندارد و هيچ آدم عاقل و دانايى ممكن نيست احتمال بدهد كه مطلبى بر خدا پوشيده باشد، و سپس با گذشت زمان بر او آشكار گردد، اصولا اين سخن كفر صريح و زننده‌اى است، و لازمه آن نسبت دادن جهل و نادانى به ذات پاك خداوند است، و ذات او را محل تغيير و حوادث دانستن، حاشا كه شيعه اماميه چنين احتمالى را درباره ذات مقدس خدا بدهند.

آنچه شيعه از معنى" بداء" اعتقاد دارد و روى آن اصرار و پافشارى مى‌كند و طبق آنچه در روايات اهل بيت ع آمده‌

ما عرف اللَّه حق معرفته من لم يعرفه‌