تو عملى نمى‌شود، مى‌فرمايد:" و اگر پاره‌اى از آنچه را به آنها وعده داده‌ايم (از پيروزى تو و شكست آنها و رهايى پيروان تو و اسارت پيروان آنها در دوران حياتت به تو نشان دهيم و يا ترا پيش از آنكه اين وعده‌ها تحقق پذيرد از دنيا ببريم در هر صورت وظيفه تو ابلاغ رسالت است و وظيفه ما گرفتن حساب از آنهاست" (وَ إِنْ ما نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّما عَلَيْكَ الْبَلاغُ وَ عَلَيْنَا الْحِسابُ‌).

به دو نكته مهم توجه فرمائيد:

1- لوح محو و اثبات و ام الكتاب.

گر چه جمله" يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ ..." در آيات فوق در زمينه نزول معجزات يا كتب آسمانى به پيامبران وارد شده ولى يك قانون كلى و شامل را بيان مى‌كند كه در منابع مختلف اسلامى نيز به آن اشاره شده است، و آن اينكه:

تحقق موجودات و حوادث مختلف جهان دو مرحله دارد: يكى مرحله قطعيت كه هيچگونه دگرگونى در آن راه ندارد (و در آيه فوق از آن اشاره به‌ أُمُّ الْكِتابِ‌" كتاب مادر" شده است) و ديگرى مرحله غير قطعى به تعبير ديگر" مشروط" است كه در اين مرحله دگرگونى در آن راه دارد، و از آن تعبير به مرحله محو و اثبات مى‌شود.

گاهى نيز از اين دو، تعبير به" لوح محفوظ" و" لوح محو و اثبات" مى‌شود، گويى در يكى از اين دو لوح، آنچه نوشته شده است به هيچوجه دگرگونى در آن راه ندارد و كاملا محفوظ است و اما ديگرى ممكن است، چيزى در آن نوشته شود و سپس محو گردد و بجاى آن چيز ديگرى نوشته شود.

و اما حقيقت امر اين است كه گاهى يك حادثه را با اسباب و علل ناقصه آن در نظر مى‌گيريم مثلا سم كشنده‌اى را كه مقتضاى طبيعتش نابود كردن يك انسان‌