ماندند و در هر دو صورت گذشته خود را جبران نمودند.

در آيات مورد بحث كه مى‌فرمايد: وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ (انديشمندان با ايمان، سيئات خود را با حسنات دفع مى‌كنند) نيز به همين مطلب اشاره شده است.

چرا كه انسان غير معصوم، خواه ناخواه گرفتار لغزشهايى مى‌شود اما، مهم آنست كه بعد از آن به فكر جبران باشد، نه تنها آثار اجتماعى گناه را با اعمال خيرش بشويد بلكه آن تاريكى و ظلمتى كه از گناه بر قلب و روان آدمى مى‌نشيند آن را نيز با" حسنات" پاك كند، و به نورانيت و صفاى فطرى بازگرداند.

اين كار در لسان قرآن به عنوان" تكفير" (پوشاندن) و پاك كردن ناميده مى‌شود (در جلد دوم تفسير نمونه صفحه 69 به بعد توضيحات ديگرى نيز در اين زمينه داده‌ايم).

البته همانگونه كه در تفسير آيات فوق گفتيم جمله و يدرءون بالحسنة ممكن است اشاره به يك فضيلت اخلاقى مهم ديگر باشد و آن اينكه اولوا الالباب، بدى ديگران را با بدى پاسخ نمى‌دهند، و بجاى انتقام، گرفتن، نيكى مى‌كنند، تا طرف، خود شرمنده و شرمسار گردد و به سوى پاكى باز گردد و خويش را اصلاح كند.