" خدا همان كسى است كه آسمانها را چنان كه مى‌بينيد بدون ستون بر پا داشت" يا" آنها را با ستونهاى نامرئى برافراشت" (اللَّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّماواتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها) [1] براى جمله" بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها" دو تفسير گفته‌اند: نخست اينكه" همانگونه كه مى‌بينيد آسمان، بى‌ستون است" (گويى در اصل چنين بوده، ترونها بغير عمد) ديگر اينكه" ترونها"، صفت براى" عمد" بوده باشد كه معنيش چنين است، آسمانها را بدون ستونى كه مرئى باشد، برافراشته است، كه لازمه آن وجود ستونى براى آسمان است، اما ستونى نامرئى!.

و اين همان است كه از امام على بن موسى الرضا (ع) در حديث حسين بن خالد آمده است، او مى‌گويد از امام ابى الحسن الرضا (ع) پرسيدم، اينكه خداوند فرموده‌ وَ السَّماءِ ذاتِ الْحُبُكِ‌ (سوگند به آسمان كه داراى راههاست) يعنى چه، فرمود: اين آسمان راههايى به سوى زمين دارد ... حسين بن خالد مى‌گويد عرض كردم چگونه مى‌تواند راه ارتباطى با زمين داشته باشد در حالى كه خداوند مى‌فرمايد آسمانها بى‌ستون است، امام فرمود:

سبحان اللَّه، أ ليس اللَّه يقول‌ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها؟ قلت بلى، فقال ثم عمد و لكن لا ترونها:

" عجيب است، آيا خداوند نمى‌فرمايد بدون ستونى كه قابل مشاهده باشد؟ من عرض كردم آرى، فرمود: پس ستونهايى هست و ليكن شما آن را نمى‌بينيد" [2]

[1] عمد (بر وزن صمد) و عمد (بر وزن دهل) هر دو جمع عمود به معنى ستون است، هر چند از نظر ادبى اولى را جمع و دومى را اسم جمع دانسته‌اند (مجمع البيان ذيل آيه).

[2] اين حديث را در تفسير برهان از تفسير على بن ابراهيم و همچنين از تفسير عياشى نقل كرده است (برهان جلد 2 صفحه 278).