نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 233
ولى محقق معروف" خواجه نصير الدين طوسى" در كتاب" تجريد
الاعتقادات" هر دو را حق مىداند، و معتقد به هر دو اثر است.
علامه حلى در شرح عبارت او در" كشف المراد" نيز اين عقيده را انكار
نكرده بلكه شواهدى براى آن آورده است.
گمان نمىكنيم با توجه به آنچه سابقا در معنى شفاعت از نظر ريشه لغوى و هم از
نظر مقايسه با" شفاعت تكوينى" گفته شد ترديدى باقى بماند كه عقيده محقق
طوسى به واقعيت نزديكتر است.
زيرا از يك سو در روايت معروفى كه از امام صادق ع نقل شده مىخوانيم:
" ما من احد من الاولين و الاخرين الا هو
محتاج الى شفاعة محمد (ص) يوم القيامه
" [1] (طبق
اين حديث همه مردم نيازمند به شفاعت پيامبرند).
و به اين ترتيب حتى كسانى كه از گناه توبه كردهاند و جرم آنها بخشوده شده، باز
نياز به شفاعت دارند، و اين در صورتى ممكن است كه اثر شفاعت دو جانبه باشد و
افزايش مقام را نيز شامل شود.
و اگر در بعضى از روايات مىخوانيم نيكوكاران نياز به شفاعت ندارند، منظور نفى
آن نوع شفاعت است كه در مورد مجرمان و گناهكاران مىباشد.
از سوى ديگر گفتيم: حقيقت شفاعت ضميمه شدن موجود قويترى به موجود ضعيفتر براى
كمك به او است، اين كمك ممكن است براى افزايش نقاط قوت باشد و نيز ممكن است براى
پيرايش نقاط ضعف.
همانطور كه در شفاعت تكوينى و موجوداتى كه در مسير تكامل و پرورش قرار دارند
نيز اين دو جنبه مشهود است: گاهى موجودات پائينتر نيازشان به عوامل نيرومندتر و
برتر براى از ميان بردن عوامل تخريب است (همانند نياز گياه به نور آفتاب براى از
بين بردن آفات) و گاه براى افزودن نقاط قوت و پيشرفت مىباشد