آرى بسيار از يهوديان اصولا مردمى لجوجند، و اگر اين لجاجت نبود بايد آنها خيلى زودتر از ديگران ايمان آورده باشند.

در سومين جمله مى‌گويد:" شما آيات مرا به بهاى اندكى نفروشيد" و آن را با يك ميهمانى ساليانه معاوضه نكنيد (وَ لا تَشْتَرُوا بِآياتِي ثَمَناً قَلِيلًا).

بدون شك آيات خدا را با هيچ بهايى نبايد معاوضه كرد، چه كم باشد و چه بسيار، ولى اين جمله در حقيقت اشاره به دون‌همتى اين دسته از يهود است كه به خاطر منافع اندكى همه چيز را بدست فراموشى مى‌سپردند، و آنها كه تا آن روز از مبشران قيام پيامبر اسلام ص و كتاب آسمانى او بودند، هنگامى كه منافع خويش را در خطر ديدند اين بشارتها را انكار كردند و آيات تورات را تحريف نمودند، چرا كه در صورت آشنايى مردم به حقيقت، كاخ رياست آنها فرو مى‌ريخت.

اصولا اگر تمام اين جهان را به كسى بدهند تا يكى از آيات الهى را انكار كند براستى بهاى كم و اندكى است، زيرا اين زندگى سر انجام نابودشدنى است و سراى آخرت ابدى و جاودانى است تا چه رسد كه انسان بخواهد، اين آيات الهى را فداى منافع ناچيزى كند.

و در چهارمين دستور مى‌گويد: تنها از من بپرهيزيد" (وَ إِيَّايَ فَاتَّقُونِ‌) از اين نترسيد كه روزى شما قطع شود و از اين نترسيد كه جمعى از متعصبان يهود بر ضد شما سران قيام كنند، تنها از من يعنى از مخالفت فرمان من بترسيد.

و در ششمين دستور از كتمان حق نهى كرده مى‌گويد:" حق را مكتوم نداريد در حالى كه شما مى‌دانيد و آگاهيد" (وَ تَكْتُمُوا الْحَقَّ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌).

هم كتمان حق، جرم و گناه است، و هم آميختن حق و باطل كه هر دو از