پيشرفت سريع اسلام همچون برق آسمانى چشم آنها را خيره كرده بود، و آيات قرآن كه پرده از رازهاى نهانيشان بر مى‌داشت همچون صاعقه‌ها آنها را هدف قرار مى‌داد، هر دم احتمال مى‌دادند آيه‌اى نازل گردد و پرده از رازهاى ديگرى بر دارد و رسواتر شوند.

چنان كه قرآن در آيه 64 سوره توبه مى‌گويد: يَحْذَرُ الْمُنافِقُونَ أَنْ تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِما فِي قُلُوبِهِمْ قُلِ اسْتَهْزِؤُا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ ما تَحْذَرُونَ‌:

" منافقان از اين مى‌ترسند كه سوره‌اى بر ضد آنها نازل شود و آنچه در درون مخفى مى‌دارند فاش گردد بگو هر چه مى‌خواهيد استهزاء كنيد خدا آنچه را از آن مى‌ترسيد ظاهر مى‌سازد".

منافقان از اين نيز وحشت داشتند كه با علنى شدن اسرارشان فرمان جنگ از طرف خدا با اين دشمنان خائن داخلى صادر شود و مسلمانان كه در آن روز قوى و نيرومند بودند بر آنها، حمله كنند، آن چنان كه قرآن مى‌گويد: لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لا يُجاوِرُونَكَ فِيها إِلَّا قَلِيلًا مَلْعُونِينَ أَيْنَما ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتِيلًا:

" اگر منافقان و آنهايى كه قلبشان بيمار است و كسانى كه با اشاعه اكاذيب، ترس و وحشت و سستى مى‌آفرينند، دست از كردار خود بر ندارند ما تو را بر آنها مى‌شورانيم تا نتوانند در جوار شما جز اندكى زندگى كنند و به صورت افراد نفرين شده هر جا يافت شوند، آنها را بگيرند و بكشند" (احزاب- 60- 61).

از اين آيات به خوبى استفاده مى‌شود كه منافقان در وحشت و سرگردانى سختى در مدينه قرار داشتند، آيات با لحن شديد و قاطعى پى در پى همانند رعد و برق آسمانى بر ضد آنها نازل مى‌شد، و هر آن احتمال اين مى‌رفت كه دستور مجازات و يا حد اقل اخراج آنها از مدينه صادر گردد.

اگر چه شان نزول اين آيات، منافقان عصر پيامبر ص است اما با توجه به اينكه‌