نسبت به شما است كه از آن لذت‌ها و نعمت‌ها كه در آنيد بهتر است. بعرض مى‌رسانند:

آرى، پروردگار ما! رضايت تو از ما، و محبت تو، به ما، بهتر و گواراتر است.

آن گاه على بن الحسين (ع) اين آيه را تلاوت فرمود:(وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ)[1].

و در الدر المنثور است كه ابن مردويه از جابر روايت كرده كه گفت رسول خدا 6 فرمود: وقتى اهل بهشت به بهشت درمى‌آيند خداى تعالى مى‌فرمايد: آيا بيش از اين، چيز ديگرى مى‌خواهيد تا برايتان آماده سازم؟ عرض مى‌كنند: پروردگارا مگر چيز ديگرى هم مانده كه در اينجا فراهم نشده باشد؟ مى‌فرمايد: آرى (بالاتر از همه اين نعمتها) رضاى من است كه تا ابد بر شما خشم نمى‌گيرم‌[2].

مؤلف: اين معنا در روايات بسيارى از طريق شيعه و سنى وارد شده است.

در جامع الجوامع از ابى درداء از رسول خدا 6 نقل كرده كه فرمود:

عدن خانه خدا است كه هيچ چشمى آن را نديده و صورتش به قلب هيچ بشرى خطور نكرده و غير از سه طائفه كسى را در آن راه نيست: انبياء، صديقين و شهداء. خداى تعالى فرموده: خوشا بحال كسى كه بدرون تو درآيد[3].

مؤلف: عموميت بهشت كه روايت آن را مى‌رسانيد منافاتى با اختصاص آن براى سه طائفه ندارد، زيرا از آيه (وَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ أُولئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَ الشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌)[4]- كسانى كه ايمان آوردند به خدا و فرستادگانش، ايشانند همان صديقين و شهداء نزد پروردگارشان استفاده مى‌شود كه خداى سبحان عموم مؤمنين را به شهدا و صديقين ملحق مى‌كند.

در تفسير قمى در ذيل آيه‌(يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْكُفَّارَ وَ الْمُنافِقِينَ ...) گفته است:

پدرم از ابن ابى عمير از ابى بصير از امام ابى جعفر (ع) روايت كرده كه فرمود: با كفار و منافقين جهاد كن و ايشان را ملزم به انجام فرائض ساز[5].

[1] تفسير عياشى ج 2 ص 96 ح 88

[2] الدر المنثور ج 3 ص 257

[3] تفسير جوامع الجوامع ص 181

[4] سوره حديد آيه 10

[5] تفسير قمى ج 1 ص 301