ترجمه آيات‌

از جمله آنان كسى است كه مى‌گويد به من اجازه بده و مرا به گناه مينداز، (ولى بايد) بدانيد كه به گناه افتاده‌اند و جهنم محيط به كافران است (49).

اگر تو را پيش آمد خيرى بكند غمگينشان مى‌سازد و اگر مصيبتى بتو برسد گويند ما از پيش احتياط خود را كرديم، و با خوشحالى برگردند (50).

بگو به ما جز آنچه كه خدا برايمان مقرر كرده نمى‌رسد كه او مولاى ما است و مؤمنان بايد به خدا توكل كنند (51).

بگو مگر براى ما جز (وقوع) يكى از دو نيكى را انتظار مى‌بريد؟ (قطعا نه) ولى ما در باره شما انتظار داريم كه خدا بوسيله عذابى از جانب خود و يا بدست ما جانتان را بگيرد، پس منتظر باشيد كه ما نيز با شما منتظريم (52).

بگو چه به رغبت انفاق كنيد و چه به كراهت، هرگز از شما پذيرفته نمى‌شود، شما گروهى عصيان پيشه‌ايد (53).

مانع قبول شدن انفاقشان جز اين نبود كه ايشان خدا و پيغمبر او را منكر بودند، و جز به حال ملامت به نماز (جماعت) نمى‌آيند و انفاق جز به كراهت نمى‌كنند (54).

اموال و اولادشان ترا بشگفت نياورد، خدا مى‌خواهد بوسيله آن در زندگى دنيا عذابشان كند و ساعت مرگ جانشان را بگيرد و در حالى كه كافرند جان سپارند (55).

به خدا قسم مى‌خورند كه از شمايند، ولى آنان از شما نيستند، بلكه گروهى هستند كه (از شما) مى‌ترسند (56).

اگر پناهگاه يا نهانگاه يا گريزگاهى مى‌يافتند شتابان بدان سو رو مى‌كردند (57).

برخى از آنان در (تقسيم زكات) بر تو خرده مى‌گيرند اگر از آن عطايشان كنند راضى شوند، و اگر از آن عطايشان نكنند آن وقت خشمگين مى‌شوند (58).

چه مى‌شد اگر به عطاى خدا و پيغمبر او رضا مى‌دادند و مى‌گفتند خدا ما را بس است، زود باشد كه خدا از كرم خويش به ما عطا كند و نيز پيغمبر او، و ما به خدا اميدواريم (59).

زكات فقط از آن فقرا و تنگدستان و عاملان آنست و آنها كه جلب دلهايشان كنند، و براى آزاد كردن بردگان و قرض‌داران و صرف در راه خدا و به راه ماندگان است، و اين قرارى از جانب خداست و خدا