آنكه ديگران هم با آن جناب شريك بوده‌اند، و اين عده همانطورى كه گفتيم اكثريت كشتگان در جنگ بدر را تشكيل مى‌دهند[1].

مؤلف: بطورى كه مجمع البيان مى‌گويد غير از شيخ مفيد بعضى از مورخين گفته‌اند كه در روز جنگ بدر بيست و هفت نفر كشته شدند، واقدى گفته است آن عده‌اى كه مورد اتفاق است كه به دست آن حضرت كشته شده‌اند نه نفرند، و ما بقى مورد اختلاف است‌[2].

ليكن بحث دقيق در پيرامون اين داستان و بررسى اشعارى كه از شعراى عرب در اين باره رسيده، و دقت در حوادث مختلفى كه بعد از جنگ بدر اتفاق افتاده آدمى را نسبت به اختلاف مزبور بدبين مى‌كند، علاوه بر اينكه خود واقدى از محمد بن اسحاق نقل مى‌كند كه گفته است اكثر كشتگان در جنگ بدر به دست على (ع) كشته شده‌اند.

و همين واقدى بطورى كه ابن ابى الحديد از او نقل مى‌كند گفته است: كشتگان واقعه بدر پنجاه و دو نفر بودند، و قتل بيست و چهار نفر از ايشان را به على (ع) نسبت داده است، كه يا او خودش به تنهايى كشته و يا ديگران را در اين باره كمك كرده است.

و از جمله اشعار اين داستان، شعر سيد بن ابى اياس است كه مشركين قريش را تحريك مى‌كند به كشتن على (ع) و از جمله آن ابيات بطورى كه ارشاد و مناقب نقل كرده‌اند چند بيت ذيل است:

[1] ارشاد مفيد ص 39- 43

[2] مجمع البيان ج 4 ص 559

[3] در تمامى صحنه‌هايى كه علمى افراشته شد شما را ذليل و زبون كرد- جوان نورسى كه بر اسبان پنجساله و جنگ ديده غلبه كرد.

براى خدا باد خيرتان، آيا زشت نمى‌دانيد؟- با اينكه هر آزاد مردى از اين وضع ننگ داشته و شرم مى‌كند.

اين( على بن ابى طالب) پسر فاطمه را كه نابودتان كرده- گاهى كشته و گاهى سر بريده و گاهى نابود كرده.

( اگر خجالت نمى‌كشيد) به او جزيه بدهيد و يا با كمال ذلت با او بيعت كنيد بيعتى كه( هيچ قومى را) سود نبخشيده.

( آه) كجايند بزرگ مردان و آن همه بزرگان قوم كه در مشكلات پناهگاهانى بودند؟ كجاست زينت و مايه افتخار ابطح.

آرى على همه آنان را از بين برد يكى را به ضرب دست و آن ديگرى را به ضرب شمشير ضربتى خيره كننده و شمشيرى كه از بريدن هيچ چيز دريغ نكرده.