نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 9 صفحه : 20
داشته باشند (8).
آن هنگامى را
كه به پروردگارتان استغاثه مىكرديد، و خداوند استغاثهتان را مستجاب كرد (و
فرمود:) من شما را به هزار نفر از ملائكههاى منظم شده كمك خواهم كرد (9).
و خداوند اين
وعده را نداد مگر براى اينكه بشارتى بر شما بوده و شما دلهايتان قوى و مطمئن شود،
و هيچ ياريى جز از ناحيه خدا نيست كه خدا مقتدرى است شايسته كار (10).
آن هنگام را
كه افكند بر شما خمار خواب را تا آرامشى باشد از ناحيه او، و او فرستاد بر شما از
آسمان آب را تا با آن تطهيرتان داده و از شما چرك شيطان را ببرد، و دلهايتان را
محكم ساخته (و جا پايتان را سفت كند) و در نتيجه قدمها را استوار سازد (11).
آن هنگام را
كه خداوند وحى كرد به ملائكه كه من با شمايم پس استوار بداريد كسانى را كه ايمان
آوردند. بزودى در دلهاى آنان كه كافر شدند ترس و وحشت مىافكنم، پس شما بالاى
گردنها را بزنيد، و از ايشان هر سرانگشت را قطع كنيد (12).
اين بخاطر آن
بود كه ايشان با خدا و رسولش مخالفت كردند، و هر كه با خدا و فرستاده او مخالفت
كند (بايد بداند) كه خدا شديد العقاب است (13).
اينك بچشيدش،
و همانا كافران را است عذاب آتش (14).
بيان آيات
[بيان آيات مربوط به جنگ بدر و وضع و حال روحى مسلمين در آن جنگ كه نخستين جنگ
آنان بود]
اين آيات
اشاره به داستان بدر مىكند كه اولين جنگ در اسلام است، و ظاهر سياق آيات چنانچه
به زودى روشن خواهد شد اين است كه بعد از پايان يافتن واقعه نازل شده باشد.
(وَ إِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَيْنِ أَنَّها لَكُمْ وَ
تَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَ يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ
يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِماتِهِ وَ يَقْطَعَ دابِرَ الْكافِرِينَ) يعنى بياد
آريد زمانى را كه خداوند به شما وعده مىدهد (غلبه بر يكى از دو طائفه عير و نفير
را)، خداوند در اين آيه نعمتها و سنتهاى خود را براى ايشان برمىشمارد تا چنين
بصيرتى بهم برسانند كه خداى سبحان امرى به ايشان نمىكند و حكمى بر ايشان نمىآورد
مگر بحق و در آن مصالح و سعادت ايشان و به نتيجه رسيدن مساعى ايشان را در نظر
مىگيرد، و وقتى داراى چنين بصيرتى شدند ديگر در ميان خود اختلاف نكرده، و نسبت به
آنچه كه خداوند براى آنان مقدر كرده و پسنديده اظهار كراهت ننموده بلكه امر خود را
به او محول نموده و او و رسول او را اطاعت مىكنند.
و منظور
از طائفتين دو طايفه عير و نفير مىباشند كه مقصود از عير
قافله چهل نفرى قريش است كه با مال التجاره و اموال خود از مكه به شام مىرفت، و همچنين
از شام به
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 9 صفحه : 20