بنا بر اين، معناى آيه اين مى‌شود كه: اى پيغمبر بگو به آن كسانى كه در دست شمايند و آن اسيرانى كه شما بر آنان تسلط يافته‌ايد و از ايشان فديه گرفته‌ايد اگر چنانچه در دلهايتان ايمان به خدا وجود مى‌داشت، و خداوند اين معنا را از شما معلوم كرده بود- هر چيزى كه براى او معلوم باشد قطعا وجود دارد- بشما چيزهايى ميداد كه از آن فديه كه مسلمانان از شما گرفته‌اند بهتر بود، و شما را مى‌آمرزيد كه خدا آمرزنده رحيم است.

(وَ إِنْ يُرِيدُوا خِيانَتَكَ فَقَدْ خانُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ ...) وقتى گفته مى‌شود: امكنه منه معنايش اين است كه او را بر فلانى مسلط كرد و قدرت داد، و اگر در بار اول فرمود: اگر بخواهند تو را خيانت كنند و در بار دوم فرمود: خدا را قبلا خيانت كرده بودند جهتش اين است كه اگر مقصود كفار از فديه دادن و آزاد شدن اين باشد كه زنده بمانند و بار ديگر دست بدست يكديگر دهند و عليه اسلام قيام كنند پس در حقيقت به رسول خدا 6 خيانت كرده‌اند، و اما خيانتى كه قبلا به خدا كرده‌اند مقصود از آن همان كفرى است كه مى‌ورزيده‌اند و سعى و كوشش و كيد و مكرى است كه در خاموش كردن نور خدا به كار مى‌برده‌اند.

بنا بر اين، معناى آيه چنين مى‌شود: اگر به خدا ايمان آورند و ايمان به خدا در دلهايشان جايگير شود خداوند، نعمتى به آنان مى‌دهد كه از آنچه مسلمين از ايشان گرفته‌اند بهتر است و ايشان را مى‌آمرزد، و اگر مى‌خواهند بتو خيانت كنند، و دوباره به همان عناد و مفسده‌جويى سابقشان برگردند تازگى ندارد، براى اينكه قبلا هم نسبت به خدا خيانت مى‌ورزيدند، و خداوند تو را بر ايشان مسلط كرد، و او باز هم قادر است بر اينكه بار ديگر تو را بر ايشان ظفر دهد و خدا داناى به خيانت ايشان است اگر خيانت كنند، و در مسلط كردن تو بر ايشان حكيم است.

بحث روايتى [ (رواياتى در مورد اسير گرفتن، مشركين در جنگ بدر و فديه گرفتن از آنها، در ذيل آيات مربوطه)]

در مجمع البيان در ذيل آيه‌(ما كانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَكُونَ لَهُ أَسْرى‌ ...)، مى‌گويد: كشته شدگان از مشركين در روز جنگ بدر هفتاد نفر بودند، از اين هفتاد نفر بيست و هفت نفر را امير المؤمنين (ع) به قتل رسانيد[1]. اسيران اين جنگ نيز هفتاد نفر بودند، و از ياران رسول خدا 6 يك نفر هم اسير نشد. مسلمانان اسيران را جمع‌آورى نموده و همه‌

[1] و بطورى كه از روايات برمى‌آيد حتى يك نفر را هم اسير نگرفت.