نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 8 صفحه : 47
جزئيات و تفصيل خلقت
او چگونه بوده؟ صريحا بيان نكرده است. ليكن آياتى هست كه مىتوان از آنها چيزهايى
در اين باره استفاده كرد، از آن جمله آيه(لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِراطَكَ الْمُسْتَقِيمَ، ثُمَّ لَآتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ
أَيْدِيهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَيْمانِهِمْ وَ عَنْ شَمائِلِهِمْ وَ لا
تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شاكِرِينَ)[1] است كه حكايت قول خود او است، و از آن استفاده مىشود كه وى
نخست در عواطف نفسانى انسان يعنى در بيم و اميد، و در آمال و آرزوهاى او، و در
شهوت و غضبش تصرف مىنمايد و آن گاه در اراده و افكارى كه از اين عواطف برمىخيزد.
قريب به
معناى اين آيه، آيه شريفه(قالَ رَبِّ بِما أَغْوَيْتَنِي
لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ)[2] است، زيرا
معناى اين آيه اين است كه: من امور باطل و زشتىها و پليدىها را از راه ميل و
رغبتى كه عواطف بشرى به آن دارد در نظر آنان زينت داده، به همين وسيله گمراهشان
مىكنم، مثلا زنا را كه يكى از گناهان است از آنجايى كه مطابق ميل شهوانى او است
در نظرش آن قدر زينت مىدهم تا به تدريج از اهميت محذور و زشتى آن كاسته و هم چنان
مىكاهم تا يكباره تصديق به خوبى آن نموده و مرتكبش شود.
نظير آيه
فوق، آيه(يَعِدُهُمْ وَ يُمَنِّيهِمْ وَ ما يَعِدُهُمُ الشَّيْطانُ
إِلَّا غُرُوراً)[3] و همچنين
آيه(فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ)[4] مىباشد.
[قلمرو
اغوا و اضلال شيطان، ادراك انسانى و ابزار كار او عواطف و احساسات بشرى است]
همه اين آيات
بطورى كه ملاحظه مىكنيد دلالت دارد بر اينكه ميدان عمل تاخت و تاز شيطان همانا
ادراك انسانى، و ابزار كار او عواطف و احساسات بشرى است. و به شهادت آيه(الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ)[5] اوهام كاذب و افكار
باطل را شيطان در نفس انسان القا مىكند.
البته اين
القائات طورى نيست كه انسان آن را احساس نموده ميان آنها و افكار خودش فرق بگذارد،
و آن را مستند به كسى غير از خود بداند، بلكه بدون هيچ ترديدى آن را نيز افكار خود
دانسته و عينا مانند دو دو تا چهار تا و ساير احكام قطعى از خود و از رشحات فكر
خود مىداند. و هيچ منافاتى ندارد كه افكار باطل ما هم مستند به خود ما باشد و هم
بگوييم كه