بلندى‌ها و كوه‌هاى سنگى است كه نه آب را در خود نگهدارى و ذخيره مى‌كند و نه گياهى در خود مى‌روياند. مردم نسبت به دين من نيز سه طايفه‌اند: بعضى‌ها آن را ياد مى‌گيرند و گليم خود را از آب در مى‌آورند، ولى از ديگران دستگيرى ننموده چيزى از آن را به ديگران نمى‌آموزند، بعضى ديگر هم خود از آن بهره‌مند مى‌شوند و هم به ديگران مى‌آموزند، طايفه سوم، كسانى هستند كه نه خود آن را مى‌آموزند و نه به ديگران ياد مى‌دهند[1].

[1] الدر المنثور ج 3 ص 94 ط بيروت