نكته دوم: اينكه معلوم شد كه براى هر انسانى ميزان‌هاى متعددى است كه هر كدام از عمل‌هايش با يكى از آنها سنجيده مى‌شود، و ميزان هر عملى همان مقدار حقى است كه عمل مشتمل بر آن است، چون روز قيامت روزى است كه كسى جز حق، سلطنت نداشته و ولايت در حق هم تنها و تنها در دست خداى تعالى است، به شهادت اينكه از يك طرف مى‌فرمايد امروز روز حق است [1] و از طرفى ديگر مى‌فرمايد: اينجا ولايت بر حق، تنها و تنها براى خدا است [2] و نيز مى‌فرمايد:(هُنالِكَ تَبْلُوا كُلُّ نَفْسٍ ما أَسْلَفَتْ وَ رُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ)[3].

بحث روايتى [ (رواياتى در مورد مكى بودن سوره اعراف، وزن و ميزان اعمال و ثقل و خفت اعمال و ...)]

در الدر المنثور است كه ابن ضريس و نحاس در كتاب ناسخ خود و ابن مردويه و بيهقى در كتاب دلائلش از چند طريق از ابن عباس روايت كرده‌اند كه گفت: سوره اعراف در مكه نازل شده‌[4].

مؤلف: اين روايت را ابن مردويه از عبد اللَّه بن زبير هم نقل كرده.

و نيز در الدر المنثور است كه ابن منذر و ابو الشيخ از قتاده نقل كرده‌اند كه گفت: از سوره اعراف آيه‌(وَ سْئَلْهُمْ ...) در مدينه و ما بقى همه در مكه نازل شده است‌[5].

مؤلف: اين در حقيقت اجتهادى است كه قتاده از پيش خود كرده، و به زودى در باره اشتباه وى بحث خواهيم كرد- ان شاء اللَّه-.

و نيز در الدر المنثور در ذيل آيه‌(فَلَنَسْئَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ ...) مى‌گويد: احمد از معاوية بن حيده روايت كرده كه گفت: رسول خدا فرمود: پروردگار من مرا به سوى خود خواهد خواند و از من خواهد پرسيد: آيا رسالت مرا به بندگان من تبليغ كردى؟ و من عرض خواهم‌

[1] سوره نبا آيه 39

[2] سوره كهف آيه 44

[3] آنجا ظاهر مى‌شود براى هر كسى آنچه كه از پيش فرستاده و بازگردانده مى‌شوند به سوى خداوندى كه مولاى حق آنان است، و ديگر از شركايى كه به خدا افتراء مى‌بستند اثرى نمى‌يابند. سوره يونس آيه 30

[4] الدر المنثور ج 3 ص 67

[5] الدر المنثور ج 3 ص 67 ط بيروت