نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 7 صفحه : 455
وصف اخبارى است كه در
قرآن آمده و عدل وصف احكام آن است.
و اينكه در
آخر فرموده:(وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ) معنايش اين
است كه او اجابت مىكند آنچه را كه شما به لسان حاجت از او مىطلبيد و مىداند
حقيقت حوائجى را كه شما داريد. و يا معنايش اين است كه او به وسيله ملائكه خود
مىشنود اخبار حوادثى را كه شما داريد. و يا معنايش اين است كه او به وسيله ملائكه
خود مىشنود اخبار حوادثى را كه در ملكش رخ مىدهد و مىداند همه آنها را بدون
واسطه ملائكه. و يا معنايش اين است كه او مىشنود گفتارهاى شما را و مىداند
كارهايى را كه شما انجام مىدهيد.
(وَ إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ
...) كلمه خرص در لغت هم به معناى دروغ آمده و هم به معناى
تخمين، و معناى دوم با سياق آيه مناسبتر است زيرا جمله(وَ إِنْ
هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ) و همچنين جمله قبليش در حقيقت كار تعليل را
مىكند، و براى جمله(وَ إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي
الْأَرْضِ) به منزله علت است، و مىرساند كه تخمين زدن در امورى از قبيل معارف
الهى و شرايع كه مىبايستى از ناحيه خدا اخذ شود و در آن جز به علم و يقين
نمىتوان تكيه داشت طبعا سبب ضلالت و گمراهى است.
گو اينكه سير
انسان در زندگى دنياييش بدون اعتماد به ظن و استمداد از تخمين قابل دوام نيست، حتى
دانشمندانى هم كه پيرامون علوم اعتبارى و علل و اسباب آنها و ارتباطش با زندگى
دنيوى انسان بحث مىكنند به غير از چند نظريه كلى به هيچ موردى برنمىخورند كه در
آن اعتماد انسان تنها به علم خالص و يقين محض بوده باشد.
[در امورى
از قبيل معارف الهى و شرايع، نبايد به حدس و تخمين بسنده كرد و جز به علم و يقين
تكيه نبايد كرد]
ليكن همه اين
اعتباريات قابل تخمين، مربوط است به جزئيات زندگى دنيوى، و اما سعادتى كه رستگارى
انسان در داشتن آن و هلاكت ابدى و خسران دائميش در نداشتن آن است امرى نيست كه
قابل تخمين باشد، و خداوند در امور مربوط به سعادت انسان و همچنين در مقدمات تحصيل
آن از تفكر در عالم و اينكه چه كسى آن را آفريده و غرضش چه بوده و سرانجام آن به
كجا مىانجامد و آيا بعث و نشورى در كار است و اگر هست براى تامين سعادت در آن
نشات، بعثت انبيا و فرستادن كتب لازم است يا نه؟ به هيچ وجه از بندگانش جز به علم
و يقين راضى نمىشود، هم چنان كه در آيات بسيارى از قبيل آيه،(وَ لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ)[1] اين معنا
خاطرنشان شده، و يكى از روشنترين آنها آيه مورد بحث است كه مىفرمايد: بيشتر اهل
زمين از آنجا كه پيرو حدس و تخميناند نبايد ايشان را در آنچه كه بدان دعوت
مىنمايند و
[1] چيزى را كه به آن علم ندارى پيروى مكن. سوره اسرا آيه 39
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 7 صفحه : 455