آيه آن را دفع مى‌نمايد.

(وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ ...) حيق به معناى حلول و رسيدن است، در مفردات راغب است كه بعضى‌ها گفته‌اند:

اصل حيق ، حق بوده، و با قلب قاف به ياء بدين صورت درآمده است، مانند كلمه زال كه اصلش زل بوده است، و لذا در آيه‌(فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطانُ) بعضى‌ها قرائت كرده‌اند: فازالهما الشيطان و به همين منوال است ذمه و ذامه [1].

و اما استهزاء كفار به پيغمبران عبارت بوده از اينكه عذابى را كه آن حضرات مردم را از آن بيم مى‌داده‌اند و به نزول آن تهديد مى‌كرده‌اند مسخره مى‌نمودند، و در نتيجه همان عذاب بر آنان نازل مى‌شد، در آيه اول خداوند هم رسول گرامى خود را دلخوش كرده و هم مشركين را انذار نموده، و در آيه دوم مردم را به اينكه از شنيدن موعظه پند گيرند امر فرموده است.

[1] مفردات راغب ص 137