موهبتها و نعمت‌هايى را كه به او ارزانى داشته در موارد بسيارى ذكر كرده است، اينك چند مورد از آن مواهب را در اينجا ذكر مى‌كنيم:

1- خداى تعالى رشد و هدايت او را قبلا ارزانيش داشته بود.[1] 2- او را در دنيا برگزيد. و او در آخرت نيز در زمره صالحين خواهد بود، زيرا او در دنيا وقتى خدايش فرمود: تسليم شو، گفت: تسليم امر پروردگار عالميانم.[2] 3- او كسى است كه روى دل را به پاكى و خلوص متوجه خدا كرده بود، و هرگز شرك نورزيد.[3] 4- او كسى است كه دلش به ياد خدا قوى و مطمئن شده و به همين جهت به ملكوتى كه خدا از آسمانها و زمين نشانش داد ايمان آورد، و يقين كرد.[4] 5- خداوند او را خليل خود خواند.[5] 6- رحمت و بركات خود را بر او و اهل بيتش ارزانى داشت و او را به وفادارى ستود.[6] 7- او را به وصف حليم و أواه و منيب توصيف كرد.[7] 8- و نيز او را مدح كرده به اينكه امتى خداپرست و حنيف بوده، و هرگز شرك نورزيده، و همواره شكرگزار نعمت‌هايش بوده، و اينكه او را برگزيد و به راه راست هدايت نمود و به او اجر دنيوى داده و او در آخرت از صالحين است.[8] 9- ابراهيم (ع) پيغمبرى صديق بود.[9] و قرآن او را از بندگان مؤمن و از نيكوكاران شمرده و به او سلام كرده است.[10] و او را از كسانى دانسته كه صاحبان ايدى و ابصارند ، و خداوند با ياد قيامت خالصشان كرده است.[11]

[1] سوره انبيا آيه 51

[2] سوره بقره آيه 130- 131

[3] سوره انعام آيه 79

[4] سوره بقره آيه 260 و سوره انعام آيه 75

[5] سوره نساء آيه 125

[6] سوره نجم آيه 37

[7] سوره هود آيه 73- 75

[8] سوره نحل آيه 120- 122

[9] سوره مريم آيه 41

[10] سوره صافات آيه 83- 111

[11] سوره ص آيه 45- 46