بگوييم چون خبر يعنى كلمه ربى مذكر بوده، از اين جهت مبتدا را هم مذكر آورد. زيرا هيچ كدام از اين توجيه‌ها قانع كننده نيست. و ما به زودى در اين باره مفصلا بحث خواهيم كرد- ان شاء اللَّه-.

حاصل اينكه، از سياق اين آيات و آيات ديگرى كه مناظرات ابراهيم (ع) را با پدر و قومش در باره توحيد حكايت مى‌كند برمى‌آيد كه وى قبل از آن ايام، دور از محيط پدر و قومش زندگى مى‌كرده، و لذا به آنچه كه مردم از جزئيات و خصوصيات موجودات و همچنين از سنن و آداب معموله با خبر بودند، او با خبر نبوده، و در اوايل رشد و تميزش از آن جا و مكانى كه داشته، بيرون آمده و به پدر خود پيوسته است، و در آن موقع بوده كه براى اولين بار چشمش به بت‌ها مى‌افتد و از پدرش مى‌پرسد كه اين چيست؟

و وقتى آن جواب را مى‌شنود شروع مى‌كند به مشاجره و خدشه‌دار كردن الوهيت بت‌ها و پس از قانع كردن پدر به سر وقت قوم رفته، آنان را نيز قانع مى‌كند، آن گاه به سراغ پرستش ارباب بت‌ها يعنى كواكب و خورشيد و ماه رفته يكى پس از ديگرى را پروردگار خود فرض نمود تا اينكه همه غروب كردند، آن گاه ربوبيت آنها را باطل نموده و در اثبات توحيد خالص چنين گفت:(إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنِيفاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ) و از شواهد و نمونه‌هايى كه بعدا ذكر مى‌كنيم چنين برمى‌آيد كه اين احتجاج و استدلال را در دو روز و يك شب به پايان رسانيده است.

ابراهيم (ع) خود بر اين معنا بصيرت و بينش داشته است كه براى آسمانها و زمين آفريدگارى است و او اللَّه تعالى است، و در اين امر شريكى براى او نيست ولى در مقام استدلال از اين معنا به جستجو برمى‌خيزد كه آيا در بين مخلوقات خدا چيزى هست كه آن نيز پروردگار مردم و ابراهيم باشد؟ مثلا آيا خورشيد و ماه يا چيز ديگرى هست كه در تدبير عالم شريك خدا باشد؟ يا اينكه همه امور عالم تنها به دست خداى تعالى است و بس، و پروردگارى جز او نيست؟ البته خداى تعالى در همه اين مراحل او را مدد و يارى مى‌نموده و با ارائه ملكوت آسمانها و زمين بنيان دلش را محكم كرده بود، ابراهيم (ع) به قدرى واقع بين بود كه هر چه را مى‌ديد قبل از اينكه متوجه خود آن و آثار وى بشود، نخست متوجه انتسابش به خداوند شده و اول تكوين و تدبير خداى را در آن مشاهده مى‌كرد و سپس به خود او متوجه مى‌شد.

قرآن در اين باره مى‌فرمايد:(وَ كَذلِكَ نُرِي إِبْراهِيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)[1] و نيز

[1] اينچنين ملكوت آسمانها و زمين را به ابراهيم نشان مى‌دهيم. سوره انعام آيه 75