نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 7 صفحه : 15
مستقلا و بدون واسطه
شخص عادل و قاتل عمل عدالت و قتل را انجام داده است. در جلد اول اين كتاب راجع به
اين معنا بحث مفصلى گذرانديم- دقت فرمائيد-.
و با چنين
بيانى معنى خلقت خير و شر نيز روشن مىشود، چه خير و شر در امور تكوينى و چه در
افعال.
و اما اينكه
چطور اطاعت قبل از معصيت و خير قبل از شر خلق شده در توضيح آن همان بيانى كه در
خلقت نور قبل از ظلمت گذشت جارى مىشود، چون نسبت شر به خير و همچنين نسبت معصيت
به اطاعت همان نسبت ظلمت است به نور، يعنى نسبت عدم به ملكه، چون عدم در تحقق خود
متوقف است بر ملكه.
و از همين
بيان مساله خلقت حيات قبل از مرگ و رحمت قبل از غضب نيز روشن مىشود، براى اينكه
رحمت متعلق به اطاعت و خير، و غضب متعلق به معصيت و شر است، و قبلا گفتيم كه اطاعت
و خير قبل از معصيت و شر مىباشد.
و اما مساله
مقدم بودن خلقت زمين بر خلقت آسمان، اين نيز صحيح و مورد تاييد قرآن است، زيرا
قرآن مىفرمايد:( خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ)- تا آنجا كه
مىفرمايد-(ثُمَّ اسْتَوى إِلَى السَّماءِ وَ هِيَ دُخانٌ فَقالَ لَها وَ
لِلْأَرْضِ ائْتِيا طَوْعاً أَوْ كَرْهاً قالَتا أَتَيْنا طائِعِينَ، فَقَضاهُنَّ
سَبْعَ سَماواتٍ فِي يَوْمَيْنِ )[1].
و اما مقدم
بودن خلقت آفتاب بر خلقت ماه اين نيز خيلى بعيد نيست كه از آيات:(وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها، وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها)[2] استفاده
شود. مباحث طبيعيات عصر حاضر نيز اين معنا را ترجيح داده كه زمين پارهاى از
خورشيد بوده و از آن جدا شده، و ماه پارهاى از زمين بوده است.
و در تفسير
عياشى از جعفر بن احمد از عمركى بن على از عبيدى از يونس بن عبد الرحمن از على بن
جعفر از ابى ابراهيم (ع) نقل شده كه فرمود: براى هر نمازى دو وقت است و ليكن وقت
نماز جمعه همان ظهر است و بس، آن گاه اين آيه را تلاوت فرمود:
[1] زمين راى در دو روز آفريد- تا آنجا كه مىفرمايد- آن گاه به
كار آسمان پرداخت در حالى كه آسمان دودى بود و به آن و به زمين فرمود اينك خواه
ناخواه بيائيد، گفتند آمديم در حالى كه فرمانبرداريم، پس در مدت دو روز از كار
آسمانها كه هفت عدد بودند فارغ شد. سوره فصلت آيه 12
[2] سوگند به خورشيد و به امتداد نورش و سوگند به ماه وقتى كه
تالى آفتاب گرديد. سوره شمس آيه 2
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 7 صفحه : 15