المشرق را با عكس مريم و نقش و نگارهاى رنگارنگ زينت نموده و آن را ياد بودى براى پنجاهمين سالى كه بابا بيوس نهم‌[1] عصمت مريم را اعلام كرده بود قرار دادند، وى گفته بود:

آبستنى مريم بدون هيچ خطا و تبه‌كارى صورت گرفته است. علاوه بر اين، به احترام وى عبادتهاى كليساهاى مريم را در شرق مانند كليساهاى غرب در عدد پنجاه تثبيت نمودند، و نيز از جمله نصوصى كه در اين باره ديده‌ام گفتار پدر لويس شيخو است، چه اين شخص در ضمن مقاله‌اى كه راجع به كليساهاى شرقى نوشته چنين مى‌گويد: عبادتى كه در كليساهاى ارمنيه براى بتول طاهره مادر خدا انجام ميشود معروف است. و نيز ميگويد: كليساى قبطيه بهمين امتياز كه براى آن بتوله مغبوطه مادر خدا عبادتهايى انجام مى‌شود ممتاز مى‌گردد[2].

و نيز صاحب المنار بعضى از عبارات را كه پدر انستاس كرملى در مجله المشرق الكاتوليكية البيروتية در شماره چهاردهم سال پنجم در تحت عنوان پرستش عذرا عبادتى است قديمى درج و انتشار داده نقل مى‌كند. از آن جمله عبادتى است كه انستاس مزبور پس از نقل عبارت سفر تكوين درباره دشمنى مارها با زن و نسل زن و اينكه مراد از زن در اين سفر مريم عذرا است ايراد نموده و گفته است: مگر نمى‌بينى كه قبل از ظهور ايليا كه هنوز هم زنده است در هيچ جا از كتاب آسمانى اشاره و تصريحى به اينكه مقصود از زن مريم است ديده نمى‌شود، و تنها پس از ظهور اين نبى اعظم پرده از روى اين راز نهانى برداشته شد و او بود كه اين معنا را صريح و روشن بيان نمود؟! آن گاه انستاس صاحب مقاله مزبور اين پرده بردارى را عبارت دانسته از مطلبى كه در سفر ملوك سوم (بر حسب تقسيم كاتوليك) است و با آن تطبيق نموده و آن اين است كه: ايليا موقعى كه با غلامش در بالاى كرمل ايستاده بود هفت مرتبه به غلامش گفت به دريا مشرف شو و نگاه كن ببين در دريا چه مى‌بينى در مرتبه هفتم غلام پس از آنكه به دريا مشرف شد و به آنجا نگريست خبر داد اينك لكه ابرى مى‌بينم به قدر كف دست يك مرد كه از دريا طلوع كرده است.

سپس صاحب مقاله گفته است همين نشي‌ء (پاره ابرى كه منشا انبوه ابرها است)

[1] پيوس نام عده‌اى از پاپ‌ها است و يكى از يادگارهاى نهمين‌شان براى مسيحيت اين بود كه روم را عاصمه مملكت ايتاليا اعلام نموده و همين باعث شد كه در عهد پيوس يازدهم روحانيت مسيح بطور كلى و در تمامى شؤون استقلال يافته و واتيكان را عاصمه روحانيت اعلام نمودند و نيز يكى از يادگارهاى پيوس نهم اعلان عصمت مريم بود.

[2] تفسير المنار ط دار المعرفه ج 7 ص 263- 262.