پارچه كه بر در منزل مى‌بينى، بعدا فرمود: قامت حمزه آن قدر كشيده بود كه وقتى رسول 6 نمره را به روى صورت حمزه مى‌انداخت پاهايش بيرون مى‌افتاد، و اگر پاهايش را مى‌پوشانيد صورتش بيرون مى‌ماند، ناچار نمره را به روى صورتش انداخت و با علف صحرا پاهايش را پوشانيد.

امام صادق (ع) در اينجا فرمود: بعد از شهادت حمزه شكست فاحشى به لشكر اسلامى وارد آمد، بطورى كه همه گريختند، و تنها على (ع) بجاى ماند. رسول خدا 6 فرمود: يا على چكار خواهى كرد؟ عرض كرد جز پايدارى كارى نمى‌كنم، فرمود جز اين هم از تو توقع نمى‌رفت. باز امام صادق فرمود: سپس رسول خدا 6 سر بسوى آسمان بلند كرده و عرض كرد: بار الها به وعده‌اى كه به من دادى وفا كن چون اگر تو خود نخواهى پرستش نمى‌شوى‌[1].

و در ربيع الأبرار زمخشرى است كه در باره شراب سه آيه نازل شده، يكى آيه‌(يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِرِ) است كه بعد از نزول آن بعضى از مردم ترك كردند و بعضى نكردند، حتى يك نفر شراب خورد و با حال مستى به نماز ايستاد، و در نماز هذيان گفت. به دنبال آن اين آيه نازل شد:(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَ أَنْتُمْ سُكارى‌)[2] باز عده زيادى از مسلمين دست از آن بر نداشته و به ميگسارى خويش ادامه دادند. حتى در اين ايام عمر در حال مستى استخوان فك شترى را برداشته و بر فرق عبد الرحمن بن عوف كوفت، و سرش را مجروح نمود و سپس نشست و شروع به خواندن اشعار اسود بن يغفر نمود، و بر كشته شدگان بدر نوحه‌سرايى كرد، و بر آنها گريست، و آن اشعار اينها است:

يعنى چه بسا كنيزان نغمه‌سرا و هم پياله‌اى گرامى در چاه بدر پنهان شدند و چه بسا

[1] تفسير عياشى ج 1 ص 339.

[2] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد در صدد نماز گزاردن بر نياييد در حالتى كه مست و بى خوديد.

سوره نساء آيه 46.